Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016

Η αρσενική σου φύση εισχωρείται παντού...
κι εγώ ανήμπορη να σε κατακτήσω από τα μέσα,
δέχομαι με ασέβεια τον ερχομό σου
και ελπίζω σε ένα ξέσπασμά ονειρικό και αναπάντεχο!

Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016

Όσα ονειρευτήκαμε εκμηδένισαν τη λογική.
λεηλατήθηκε η επιθυμία, από τη φυγή σου.
πάνω στο έδρανο της αγάπης,
η μοίρα, κάθισε σταυροπόδι...

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2016

Και είναι οι μέρες, που το φως γεμίζει σκοτάδι
και δεν μπορώ να ξυπνήσω...
και είναι οι νύχτες, που το σκοτάδι γεμίζει με φως
και είναι αδύνατο να κοιμηθώ...
και εγώ μικρο παιδί που ψάχνω αγκαλιά να χωθώ,
μα δεν την βρίσκω,
κι όλο σηκώνω τα μάτια ψηλά και σε αναζητώ...

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

Όλα με δοκιμάζουν 
στης ερημιάς το φόβο,
κάθε στιγμή...
ανοίγουν οι γρίλιες της Ζωής
τις μέρες που φωτίζει ο Θεός,
κι όμως, είναι όλες μαύρες...

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2016

Δεν κύλησε η πένα στο χαρτί για μοιρολόι 
μα... μοιρολόι γίνηκε...
κι έγινε νάμα, το κρασί της χαράς
και η γιορτή, παρηγοριά...

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Τα όνειρα μου βυθίζονται αργά στο σύμπαν
και μέσα στο άπειρο σπαταλιούνται οι μέρες μου
περίμενα να χορτάσουν όλοι
και όχι το εγώ μου...

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Κοινή συναινέσει πορευτήκαμε ως τώρα.
πηδήσαμε την άρνηση και την καταστροφή, 
 άπειρες φορές...
μοναδικοί επιζώντες της αγάπης...
όμως να, που αυτός που μου γελά ειρωνικά
είναι ο έρωτας, που τον προδώσαμε
καταθέτοντας μια Ζωή, στην βόλεψη μας...

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Σκιές μεταθανάτιες,το όχι και το ναι,
παίζουν περίεργα παιχνίδια στο μυαλό μου.
δεν ταξιδεύουν τα πόδια μου,ούτε και η σκέψη...
στο γνωστό μου μαύρο βαθαίνω,
στο άγνωστο γκρίζο σου δεν υποκύπτω...

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Μόνο τ όνομα σου έχω στα χείλη μου.
θέλω να ξαναβαπτιστώ και να το πάρω...
να το ακούω όταν με φωνάζουν οι σκιές,
να το δηλώνω όταν το ζητάνε οι καημοί,
να το παραμιλώ μαζί με τους δαίμονες μου,
να το υπογράφω μαζί με το αίμα μου...

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

Περιστέρια τα λόγια σου, που κουρνιάζουν στη πόρτα μου
και ένα φύλλο η ανάσα σου, που μ ακουμπάει...
στην άβυσσο των ονείρων μου, σε κλείνω κάθε νύχτα
και εσύ σπας τη καρδιά σου, χίλια κομμάτια,
να γεμίζεις το κρεββάτι μου,
να μην είμαι μόνη...

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

Τις νοτισμένες νύχτες που σε σκέφτομαι
και τ όνειρο μου ζητάει επιστροφή, εσύ που είσαι?
κουράστηκε η καρδιά μου να παρενοχλεί τη μοίρα
και να συλλέγει πένθιμες σκηνές...

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016

Φοβάμαι... τις στιγμές που θα ρθουν
και λαίμαργα από πόθο τα βλέμματα σου θα με ψάξουν.
κι εγώ, θα υπάρχω μέσα σε ένα κορμί
που μου ανήκει, άλλα δεν είναι δικό μου.
και θα παλεύω να κρύψω τις ατέλειες,
να ρίξω σκιές στις ρυτίδες μου,
να καμουφλάρω το χρόνο που με άγγιξε,
να παραδοθώ γυμνή με περίτεχνο ντύσιμο,
να μη βλέπεις... να μη δω στο βλέμμα σου
την απογοήτευση...
όμως... κι αν ακόμα ξεγελάσω τα μάτια σου,
σ εκείνα τα χέρια σου, θα φανερωθεί η αλήθεια...

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Ακούς να αντηχούν τα τραγούδια της Κυριακής,
κλείνεις τα παράθυρα, πετάς έξω τις λύπες...
στρώνεις το λινό τραπεζομάντιλο στο γιορτινό τραπέζι,
περιμένεις... και δεν έρχεται.
γέρνεις στο κρεβάτι, κλείνεις τα μάτια,
και τεντώνεις τα αυτιά, αφουγκράζεσαι 
ήχους σιωπηλούς, άηχες φωνές, λέξεις χωρίς φωνήεντα
και ο ύπνος αλλάζει δρόμο...
ξημερώνει και λες ,είναι άλλη μέρα, καινούρια μέρα
και όμως πάλι κλείνεις τα παράθυρα, πάλι ξεστρώνεις το τραπέζι,
πάλι βραδιάζει και δεν κοιμάσαι...
και πάλι εκείνος δεν έρχεται...


Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Κάθε μέρα η ίδια τυραννία, πολιορκεί μυαλό και σώμα...
ξυπνώ και κοιμάμαι, με τον ίδιο φόβο...
μην αγριέψουν οι νεκροί που κουβαλώ μέσα μου...

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Κλωθογυρίζει ο άνεμος και με χαστουκίζει κάθε φορά.
δαχτυλοδειχτούμενη Ζωή φτιαγμένη από χώμα
και η απουσία σου, τυραννία κάθε εποχής.
έγινε πένθος κάθε ανάσα, σιτάρι που ζυμώνω το ψωμί
της προσφοράς μου!

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Μεταξύ πόθου και σπαραγμού, μια ανάσα.
μια σταλαγματιά βροχής, που καίει αντι να δροσίζει.
στην αναπηρία της πραγματικότητας,
δεν θα γίνω δεκανίκι...

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Όλα πονάνε...
 κι εγώ κλειδωμένη σ΄ ένα δωμάτιο πανικού
να υπομένω...
και να κρατιέμαι, από παλιές κουβέντες
παλιούς όρκους,  παλιά ζωή...

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Στο μελαγχολικό μου καλοκαίρι,
προστέθηκε και ένα φευγαλέο αντίο.
θα αυτοσχεδιάσω πάλι,
σε ατελέστερες μορφές,
θα βρω καταφύγιο...

Τρίτη 30 Αυγούστου 2016

Χάραξε νέα παιχνίδια φυγής,
κι εγώ, με δυνατό αψέντι θα σε θυμάμαι,
όσο εσύ θα με ξεχνάς, στα μάτια κάποιας άλλης...

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

Πάρε ένα πράσινο φύλλο και τύλιξε με.
ύστερα άσε με, δήθεν τυχαία, να πέσω πίσω από το διάβα σου.
εγώ θα περιμένω...
κάποτε θα φυσήξει...

Κυριακή 21 Αυγούστου 2016

Περπατώ πάνω στο όνειρο, με βρόμικα παπούτσια
ακροβατώ, πάνω από τη φωτιά της κόλασης
ίσως είναι αργά πια, να μετρήσω το ανάστημα μου...

Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

Διώχτης εξωφρενικών αναλύσεων,
με αλλόκοτη συνείδηση,
με υπηρέτες τους μιμητισμούς
σάπιων ειδώλων,
πυροδοτεί ήδη, τη φορτισμένη ατμόσφαιρα...
η έκρηξη δεν αργεί...

Τρίτη 16 Αυγούστου 2016

Και δεν μιλάς και χάνεσαι....
και είναι μαχαίρι η σιωπή και η φυγή σου
και δεν ρωτάς, δεν σκέφτεσαι
και με πεθαίνει η απομάκρυνση σου....

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Να συναντηθούμε εκεί, το πρωί,
 ανάμεσα στο πολύβουο σμήνος ταξιδιωτών
 και πιασμένοι χέρι χέρι, χωρίς λέξη,
 να χωθούμε σ ένα ταξί,
 με προορισμό ένα φθηνό ξενοδοχείο ανάγκης...
Εκεί, πάνω στα μουντά γκρίζα από το χρόνο
 και τα πλυσίματα παλιά σεντόνια,
 να χαθούμε μέσα σε υγρά, ψέματα και όνειρα,
εξοντώνοντας το αυτόχθονο πάθος ως το τέλος.
Κι έπειτα να χωριστούμε, δίχως λέξη και ματιά...
Και το σούρουπο, να σμίξουμε ξανά 
σ ΄ ένα  παλιό ξεχασμένο καφενείο, 
με ποτισμένους τους τοίχους μνήμες και υγρασία, 
σ' ένα τραπέζι που ξέρει ν' ακούει και να σιωπά...
βαλμένο στη μέση χωρίς φόβο στη πλάτες.
Και εκεί, ανάμεσα σε δυο ούζα ανέρωτα 
και ένα τραγούδι του Περπινιάδη
 να συστηθούμε απ΄ την αρχή…

Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Κατακαλόκαιρο,νύχτες υγρές...
στην απόχη της Ζωής μου,
μόνο κομμάτια ονείρων,
από μια μέρα, που έβρεξε πολύ...

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Κάθε μέρα χάνεται και μια πίστη...
αισθάνομαι ευθύνη βαριά, να διατηρήσω υπάρχοντα
και η μνήμη εικόνες...
μικρό παιδί και ένιωσα δέος στο τεράστιο κουτί,
που επιτέλους μπήκε στο σπίτι μας και θα γέμιζε τις άδειες ζωές μας.
το ίδιο δέος αισθάνομαι και τώρα,
απόκτησης... για άλλη μια μέρα...
 γυρίζοντας το διακόπτη για φως
και ανοίγοντας τη βρύση για νερό...
κερδίζοντας , ακόμη μια μέρα αξιοπρέπειας... η μήπως χανοντάς την?

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Κίτρινες ώρες, δεν περνούν,
το φτυάρι δεν λυγίζει
κι ο θόρυβος απ΄ τη ψυχή,
το '' ΖΩ'' απ΄ το'' Η'' χωρίζει...

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Φοβάμαι εκείνη την ώρα που θα ρθει
και τα κόκαλα μου, που με ταλαιπωρούν,
πια δεν θα τρίζουν..

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Αράχνιασα και σε ξεγέλασα...
περίσσευα στη Ζωή σου και το ένιωθα.
έπρεπε να ζήσω στο ''επείγον''...
γλιστρούσε το μολύβι,
δεν σκιτσάριζε η Ζωή
και εσύ άλαλος και ανέκφραστος,
στη μεσημεριανή σου σιέστα
πάλευες με το γιατί...

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2016

Ζω με τη σιωπή σου και μ' αρέσει πια...
μαθαίνω κι εγώ να σιωπώ και να αισθάνομαι μόνο...
και είναι ωραία, που δίνω χώρο, σε άλλες ανάσες και φωνές,
σε πουλιά, σε λουλούδια, σε αναμνήσεις...

Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016

Φιλοξενώ Θεούς μέσα μου
και υποφέρω...
τρώνε τη σάρκα,πίνουν το αίμα μου,
στραγγίζουν και ξεραίνουν τα σωθικά μου.
δεν με νιώθουν, δεν με λυπούνται...
σβήνουν τα μάτια μου χαμηλωμένα,
σφραγίζουν τ αυτιά μου στην ικεσία,
γυρνάει η γλώσσα μες τη σιωπή,
και σκουριάζουν τα δάχτυλα στην απραξία.
και ένα άγιο πνεύμα, διαρκώς σε ενέργεια,
με εξουθενώνει...

Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

Βαθαίνω από την απουσία,
βαραίνω από τη σκιά...
και ο θρήνος, αναβλύζει
ποτίζοντας όλο το διάβα μου...

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Στο αυθεντικό πανηγύρι της Ανάστασης,
δεν παραβρέθηκα....
η Ζωή μιλά με το αίμα μου
και το αίμα μου μιλά για Ζωή...

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

Το αφρόντιστο χωράφι της καρδιάς,
ξεράθηκε...
όλα τα κακά της πλάσης, βρήκαν μέσα εκεί
καταφύγιο...

Πέμπτη 26 Μαΐου 2016

Το όραμα της επιθυμίας, βούλιαξε,
μέσα στη σύλληψη της ανάγκης...
ξεκινώ και καταλήγω πάλι στο τίποτε...

Δεν μου είπες, φεύγω...
δεν σε ρώτησα, που πας?
γιατί λοιπόν αυτή η φυγή?

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Δεν θέλω να σκέφτομαι τις μέρες...
οι ημερομηνίες καρφιά που τρυπάνε το σώμα μου...
σήμερα αυτό,χθες το άλλο,αύριο το επόμενο...
κι ένας αστείρευτος πόνος που ποτίζει το είναι μου,
στον σπασμένο καθρέφτη της νιότης μου,
καθρεφτίζεται συνεχώς...

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Και που δεν έταξα τον εαυτό μου...
στη δροσιά του πρωινού
στη φυγή του ταξιδιώτη
στο ηλιοβασίλεμα του έρωτα
στη μηχανή της αποτύπωσης
στο κελάηδισμα των πουλιών
στο θρόισμα των φύλλων
στο μεγάλωμα του δάσους
στο χαμόγελο της άνοιξης
στη μελαγχολία της βροχής
στην ηδονή της σοκολάτας
στο πετάρισμα των βλεφάρων
στη γέννηση της μήτρας
στην ακοή του κοχυλιού
στο κιτρίνισμα του φθινοπώρου
στη σπίθα της φωτιάς
στη γαλήνη των σελίδων
στη κάψα του καλοκαιριού
στο προσκύνημα του ελέους
στην απαλότητα του χνουδιού
στην πεθυμιά του χειμώνα
στις πατημασιές της λήθης
στο άρωμα της νύχτας 
στο δάκρυ της μουσικής 
στην μέθη του λυκίσκου
στην ελευθερία του σπέρματος
στο δικό σου σ' αγαπώ...
και που δεν έταξα τον εαυτό μου! 
κι όμως αυτός...παραδόθηκε στο χάος...

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Ωραίε άνθρωπε,
ρέει η αίγλη σου
και η αύρα της ταπεινότητας,
σχεδιάζει την κάθε σου κίνηση...
περπάτα πάλι απόψε,
στις λεωφόρους του ενθουσιασμού σου,
για έναν καλύτερο κόσμο.
για φωτεινά πρόσωπα
και στολισμένα μπαλκόνια.
κι ύστερα γείρε στην πληγή,
που αίμα δεν στάζει...
και αφουγκράσου, τις επευφημίες των χειροκροτημάτων,
στο δοξαστήριο της επιβίωσης σου...

Κυριακή 8 Μαΐου 2016

Δεν βλασταίνει τίποτα.
είναι αργά για Ζωή...
μόνο υπάρχω... στην σκληρότητα τούτη.
είναι σκληρό να μην είσαι,
παιδί κανενός...

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Καθάριος ρακοσυλλέκτης,
γελάς απόψε, που λιγοστεύει η ψυχή.
στο άβατο της συνείδησης κρύβεσαι
κι εγώ, στη περιπέτεια της αυτογνωσίας,
βαδίζω μόνη...

Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Είπα να στεγνώσω το λαιμό,
να στερέψω τη φαιά,
να λαθέψω τη μνήμη,
και να πνίξω την ίριδα.
μα τι να κάνω με την άνοιξη που βροντοφωνάζει?
ησυχία δεν βρίσκω...

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

Δεν ξέρω κάποτε 
αν θα μπορέσω να σου πω την αλήθεια...
ίσως... την μαρτυρήσει ο γκιώνης,
κάποια νυχτιά, στο φεγγαρόφωτο...

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

Λευκές διάτρητες σημαίες...
ιαχές, στον λαβύρινθο της σκέψης,
σκουριά στην καρδιά.
τύχη μου αγιασμένη, που όλο απομακρύνεσαι...

Σάββατο 19 Μαρτίου 2016

Με εμβόλιμες μουσικές,
σε αποδράσεις φθοράς
μετέχω πάλι...
αδυσώπητη η αντίσταση, χαμογελάει...
πρέπει να χτίσω ξανά τα τείχη,
να οχυρωθώ
και να δικάσω απ΄ την αρχή το χρόνο...

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Και έγειρε η σκέψη να αποκοιμηθεί,
 πάνω σε λιγούστρα
και αγέρωχα αμάραντα.
και μια ανάσα, ένας ψίθυρος, έσκισε τη σιωπή
και ανατάραξε το βουνό της επιθυμίας μέσα της.
και είπε τότε, να ξεκινήσει το ταξίδι...

Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Συνειδητός παραβάτης
γυρνώ και πάλι τις νύχτες...
στη φάρσα της ζωής αντιστέκομαι
πιο λεπτή και από φύλλο χαρτιού
σέρνομαι, και όπου με βγάλει...

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016

Χάνονται τα απογεύματα,
ερημικά και άνευρα...
σιδερωμένα βλέμματα, χωρίς υποσχέσεις
καρδιές, χωρίς θρόνους
και αγάπες δίχως υπογραφή...

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016

Ρίχνει πάλι το ζάρι της η μοίρα
και αποδεκατίζει.
στον ίλιγγο της σιωπής,
σπάω τα δάχτυλα να το προσέξεις...
εκεί που χθες έπεσε το χαμόγελό σου,
εκεί που σύρθηκε η ματιά σου στο πάτωμα,
εκεί που υπήρχες... και πολύ φθηνά
μου πούλαγες έρωτα...

Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Στον καθημερινό εμφύλιο των λέξεων,
μοιράζω τους χρησμούς μου
για ένα αντίδοτο θλίψης.
στην δεξαμενή των απωλειών μου,
συγκεντρώνω εκλείψεις
και όλο καρτερώ... νέα φεγγάρια,
νέα λάθη,
νέους έρωτες...

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

Αργό δακρυσμένο σούρουπο
τριμμένο γέλιο,
άρνηση της σκέψης
και υπομονή...
στην επικράτεια της κάθαρσης, αφήνομαι
ένα δωμάτιο θλίψης η ψυχή μου,
που δεν πατάει κανείς...

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Όλα μου σε λήθαργο,εκτός από τη μνήμη.
η πίεση φουσκώνει τους αδένες.
κόλλησε το σώμα στη μυρωδιά θανάτου
και η ομίχλη, κύκλωσε τα παράθυρα.
δεν ευχήθηκα ποτέ στη μοίρα
και το πληρώνω...
καταστρέφομαι μαζί με τον κόσμο μου...

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

Γαντζώθηκα σαν αετός στον ώμο σου
σε ταξίδι της γαλήνης, μη με πας.
σε απόδημους καημούς, μπλέξε με!