Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Στην ευδαιμονία των ονείρων, κρύβεσαι,
στέρφα γυναίκα των λυγμών,
με περιδέραια στο λαιμό
τους ανδρικούς πόθους...
νυχτοξημερώνεσαι, 
μετρώντας πτυχές σάρκας...
γελάς πάνω στη γη,
μα, πόσο μέσα είσαι...

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Που χάθηκε η ερωμένη?
ψεύτικους θησαυρούς φύλαξα,
ανώφελα...
τώρα κοιτάζω το χέρι που μου δίνεις
και αναρωτιέμαι...
ξέφτισε το βελούδο
που με έντυνες?

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Δεν με καλείς όπως παλιά,
δεν σε αναγνωρίζω.
έχεις κλέψει τη μορφή του
και μου παίζεις άσχημο παιχνίδι.
πικραίνομαι...
αδιέξοδο που με φυλακίζει.
΄΄μείνε -φύγε΄΄
είναι εκείνο το τραγούδι
που σφυρίζει τάχα αδιάφορα...
είναι εκείνη η πληγή
που δεν λέει να κλείσει...
έκανα το τεστ...
άντεξα τη δοκιμασία...
τώρα τι γίνεται?
είμαι σίγουρη πως δεν 
θα σιγουρευτώ ποτέ!!!

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Και εσύ εκεί...
μα και αλλού...
και εσύ παρών,στην απουσία.
λίγο χαμόγελο,λίγη συγκίνηση,
λίγα φωνήεντα,
όλα λίγα...

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Πεντηκοστή...

Πόσο λατρεύω το γύφτο
όταν πηγαινοέρχεται σε εκείνο
τον ανυπόφορο ρυθμό,
του αγαπημένου νταουλιού...
ανεβασμένος σε καρέκλα της υπομονής
και ο ίδρωτας του να ποτίζει
το λευκό πουκάμισο,
τα χέρια, τα μαλλιά...
και γύρω του, να στροβιλίζεται ο έρωτας,
παλιός και νέος,
παραδομένος σ΄ ένα χορό λύτρωσης και σταύρωσης...
πόσο λατρεύω να μισώ το γύφτο
που με παρασέρνει
και με κάνει να δακρύζω,
βλέποντάς τον με άλλο βλέμμα...

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

Ξημερώματα μοναστηριού...

Και οι εικόνες θολές,
από ανύπαρκτους καπνούς,
ντουμάνια ενθουσιασμού
και διονυσιακής ηδονής!
και οι εικόνες πεντακάθαρες,
ανάμεσα σε αναθυμιάσεις
από βαρύτατους αναστεναγμούς,
και πνιγμένες στα σύννεφα
από της φτώχειας τα δολάρια...

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Μου μυρίζει ζωή...
φρέσκο αίμα που με καλεί.
αδηφάγο σαρκοβόρο,
που βρήκε το θήραμά του!
δεν έχει πίσω,μόνο μπροστά...ως που?
αμείλικτοι οι αριθμοί με στοιχειώνουν
φοβάμαι...
σαν μάνα που δεν έγινα, αισθάνομαι το δέρμα
την αφή,τη ζεστασιά.
πονάω...τι να σου πω
το μπαϊράκι σου ετοιμοπόλεμο ,Χριστέ μου...
βουλιάζω στο ψέμα
και εσύ όλο ρωτάς...


Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Ανάμεσα στη βαθιά χαρακιά των ποταμών,
σε μια ζούγκλα κεκλεισμένων θυρών,
επιστάτης της σάρκας εκφυλισμένος ο έρωτας,
φωνάζει τ΄ όνομά σου.
αγγίζω τη καμένη γη...
το δάκρυ της υπόσχεσης στεγνώνω.
σκληρή μου ύπαρξη, συνεχίζεις το ταξίδι
της σπαρακτικής νοσταλγίας.
η ανάγκη μου, κινούμενη άμμος... που είσαι?
προσάραξε στα αφανή μου συναισθήματα,
μέρα που είναι...

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Χάνομαι μέσα στο πηγαινέλα σου...
μοσχολίβανο το όχι σου
που με θυμιατίζεις το πρωί...
και σαν ακουστεί ο γκιώνης,
ετοιμάζω το ανθογυάλι 
για να δεχτεί τον κρίνο σου!