Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Στο κατώφλι, σκουπίζω την ελπίδα μου.
κάρβουνο που χρωματίζει το δειλινό, κάθε μου έννοια.
εκεί που σμίγουν τα ποτάμια, θέριεψα τους στεναγμούς.
κι ήρθες... σαν φταίχτης του αύριο,
ρόδι να σπάσεις στη πόρτα της καρδιάς μου!

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Έπνιξα του κορμιού τη κραυγή,
σιωπώντας...
πάντα στο προσκύνημα μου, με
ακολουθεί μια σκιά...
η ερημιά κρατά τα κυπαρίσσια.
η καρτερία τα πλατάνια.
ξέρω που θ΄ ακουμπήσω, τη πλάτη της λήθης μου!

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Η δυσάρεστη γεύση των δακρύων,
ανακατεύτηκε με την ευχάριστη γεύση
της απελευθέρωσης.
ξέσπασμα λυτρωτικό
που μου αποκάλυψες το είναι μου,
και εκείνη τη λησμονημένη ανάγκη
να συνομιλήσω με ΕΚΕΙΝΟΝ!!!

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Μεσημβρινός λήθαργος
που βολεύεται το αλλόκοτο.
στην εκκόλαψη της ενοχής,
βοηθά ο λίβας!


Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Συνδαιτυμόνες, στο τραπέζι της ακολασίας,
βραδινά δείπνα, σαρκοφάγων θηρίων.
η αναπηρία της καθημερινότητας,
κάλεσμα ερωτικό, σε αφέγγαρες νύχτες.
συνέχισε να με τρως,
Αργά, Απολαυστικά, Ανικανοποίητα...

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Έχω το πείσμα του χειμώνα μέσα μου!
κρατάει γερά και χώνεται απρόσκλητος,
τελειώνοντας την άνοιξη,
κλέβοντας καλοκαίρια.
αλλόγλωσση κατάρα που δεν έπιασε,
χρεώθηκες και πάλι...
ποιος σου είπε ότι ο θάνατος
λιγοστεύει τη ζωή?

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Δεν αρνιέμαι την τρέλα που έχει φυτρώσει μέσα μου για σένα.
τα παινέματα των άλλων δεν μ΄ αγγίζουν.
βατομουριά σε φράχτη, σκαρφαλώνει η αγάπη μου.
πέσαν από μόνα τους τα φτερά μου
αντικρίζοντας τη θωριά σου, δεν πετώ πια μακριά.
υψώθηκα στα μάτια σου, ταπεινωμένη...
ούτε το χώμα δεν θα μάθει τα λάθος σύμφωνα της αναπνοής μου,
όταν αφήνεται πάνω στο σώμα σου.
κι όλο αραιώνω το σιρόπι της προσφοράς,
μην τυχόν και μου ζαχαρώσει, πριν τα παντρολογήματα


Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Μισόκλειστη η πόρτα,
μισότρελη η έννοια.
ο χρόνος μου σκοτώνει,
τη δύναμη να ζω.
η φτώχεια της ψυχής σου,
σαν φόβος με κυκλώνει,
θα γίνει αποκάλυψη
για τούτο το κακό...

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Εξόρισαν οι μοίρες τα τζιτζίκια απ΄ το καλοκαίρι μου.
τα ψίχουλα που σκορπίζω στο μπαλκόνι μου,
είναι ανέπαφα.
χιλιάδες περιστέρια στο φοίνικα, στην αυλή μιας παλιάς αίγλης,
κι όμως φτερούγισμα δεν πιάνει το αυτί μου.
ο καφές παγωμένος,η ματιά κουρασμένη
και στο ραντεβού απουσία.
βυθίζεται η σκέψη μου στο πηγαινέλα των μυρμηγκιών...
υπνωτίζομαι να αναπνέω!