Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Συγκρατημένος πόνος σιωπής.
κάθε βράδυ, γίνομαι ρακοσυλλέκτης των ονείρων
και περιμένω το θαύμα
κάθε πρωί, ανανήφω και ζω την πραγματικότητα.
ο ουρανός βαθαίνει πάντα όταν σηκώνω το βλέμμα
και το αγύριστο ταξίδι πνίγεται μέσα στο ιώδες χρώμα
μιας ξαφνικής υπόσχεσης...

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Φθείρομαι μέσα στο ψέμα που με ντύνεις,
σε όλα τα αύριο που υποσχέθηκες και όλα τα είχες υποθηκευμένα.
εξοντώνομαι μέσα στη προστυχιά της σκέψης σου.
πίνεις το αίμα μου και τρως την σάρκα μου συνεχώς
κι εγώ δεν έχω τρόπο να φυγαδεύσω τα συναισθήματα μου.
πως μπορείς να είσαι τόσο ψεύτικος?
πως το αντέχεις να υπάρχεις μέσα στην αναισθησία,
αγκαλιάζοντας την αγωνία μου
και να μου ιδρώνεις με σκουριά την επιδερμίδα μου?
λυπάμαι,αλλα οι εκδρομές μοναξιάς μαζι σου, θα λάβουν τελος!

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Στη λατρεμένη ουτοπία σου αφήνομαι.
μυστικοί φόβοι, κυκλώνουν τις παράλληλες μορφές σου.
στα χαλάσματα της σκέψης μου δωρίζομαι σαν χαράζει.
κατηφορίζω αργά, στη κοιλάδα των νεκρών,
με εκείνη τη σιωπή που λάτρεψες...
τα νεκρικά  λείψανα των παραισθήσεων, αποτυγχάνουν και πάλι.
εγκλωβισμένη στην συνήθεια παρασύρομαι...
ισόβια καταδίκη στην οργή της ανάγκης μου!

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Δεν σε περίμενα,δεν ήθελα να σε περιμένω.
κι όμως εμφανίστηκες τόσο ξαφνικά,
κλείνοντας μου ειρωνικά το μάτι
και μου υποσχέθηκες ότι θα φέρεις το τέλος.
ήρθες, και μου τα πήρες όλα, τόσο γρήγορα, τόσο ύπουλα,
κατασπάραξες τα πάντα.
η μουσική μου σιώπησε, αφού δεν είχα πια όργανα να την συνθέσω.
το τραγούδι μου δεν τραγουδήθηκε, αφού η άπνοια με είχε ξεράνει.
η ψυχή πόσο να κρατήσει, πολεμώντας αόρατο εχθρό
και η καρδιά παραδόθηκε αθόρυβα, για να μην ενοχλήσει....

Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Αφουγκράζομαι μέσα στην ερημιά μου,
το σκαμπανέβασμα της ανάσας σου.
πήρα το χάδι στερημένα, μα δεν πειράζει...
ψωμί στο τραπέζι μου η προσευχή για σένα.
κι ήθελα ακόμη λίγο...
την μέρα που σκότωσα τη Ζωή μου
πέταξε η δική σου σαν πουλί.
τεθνεώτες όλοι μας και δεν το ξέρουμε...

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015

Κοιτάζει ο Θεός
φυσάει ο βοριάς
και οι μέρες είναι ίδιες
όπως κι αν τις κοιτάς
πονάει η ψυχή
κι η αλήθεια που ξεχνάς
σφαλίζουν ένα ένα
τα φύλλα της καρδιάς...

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015

Μυρίζει ο αέρας φάρμακα,
δεν φεύγει αυτή η μυρωδιά απ΄ τα ρουθούνια μου.
κι αυτό το άσπρο που ποτέ δεν το λάτρεψα.
τυλιγμένη στο νεκροσέντονο η αγάπη...
ανασήκωσα λίγο, να την κοιτάξω...

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Όσο πετούσαν τα πουλιά
πετούσε και η ελπίδα
χανόταν στον ορίζοντα
για να γενεί βροχή
κι εγώ με πέτρα στη καρδιά
σ΄ αναμονή θανάτου
έσκυβα το κεφάλι μου
κάνοντας προσευχή...

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

Όσο ηρεμεί η θάλασσα
αγριεύεται το μέσα
χατήρι που το χάλασα
στο στήθος μου είναι πέτρα...

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Τρέλα μου αταξίδευτη, γόνιμη σαν ιδέα...
χαλιέμαι στ΄ άδεια μου σεντόνια
και εσύ κρύβεις το βλέμμα, σε μικροσκοπικούς φακούς,
απαθανατίζοντας στιγμές που δεν σου ανήκουν....
λίγο κορμί, αλλά με πάθος...
υπογάστριο έτοιμο για έκρηξη...
σ΄ ένα μαχαίρι όπου ζεις,σκόνη η πεθυμιά σου.
σ΄ αερικά περαστικών ξοδεύεις τη Ζωή
και είναι ο συνήθης θάνατος,
λυγμός μέσα βαθιά σου.
έλα, σαν να σαι τελετή
σ΄ αρχέγονο ναό...
έλα, δως μου το χάδι σου.
απλά, υποταξέ με...

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Μ΄ εξαπατήσαν οι Θεοί
και πήραν την χαρά μου...
Βαριά σιωπή...
πικρός καφές σε χαμαιτυπείο, η ζωή...
επαναλαμβανόμενος ήχος ροκανίσματος,
σπάει την μονοτονία μου...
ίσως είναι τα βήματά σου...

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2015

Ταξίδι δίχως γυρισμό
που πας να ταξιδέψεις?
σ΄ ορφανεμένο όνειρο
θέλω να επιστρέψεις...