Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Αποτυπώματα, σημάδια,
βρεγμένα χάδια αλατιού,
στην υγρασία όλα τα βράδια,
λάθος τα σήματα κορμιού...
κλειδώθηκε στα χείλη μου
λέξη χιλιοακουσμένη,
μετρήθηκαν τα ρίγη μου
βγήκα και χρεωμένη...
φλάουτο παίζω στη νυχτιά
στο δάσος μοναχή,
και εσύ ρωτάς τον ουρανό
πότε θα ρθει βροχή...

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Που πάτε?
στην κόρη μου!
η κοφτή απάντηση της δεν αφήνει περιθώρια
για άλλες ερωτήσεις...
με τη τσάντα σφιγμένη στο στήθος
και τη λαχτάρα στη ματιά,
χρόνια τώρα κάθε μέρα, 7 το πρωί
περιμένει το πρώτο τραίνο της ημέρας,
για να ταξιδέψει.
τι κι αν άλλαξε ο κόσμος?
τι κι αν πέρασαν τα χρόνια?
τι κι αν γέρασε η καρδιά?
αυτή εκεί κάθε πρωί,
πιστή στο ραντεβού της με το τίποτα,
καρτερεί ένα τραίνο που χάσκει σκουριασμένο,
έξω από τις κατεστραμμένες ράγες
σ΄ ένα ερειπωμένο σταθμό,
που ούτε η μνήμη δεν θυμάται πότε τερμάτισε,
για να πάει ταξίδι στην κόρη της...
που και εκείνης ξεθώριασε, η γελαστή φωτογραφία της,
στο μαρμάρινο μνήμα...

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Δεν με ξέρει η νύχτα σου.
σκέψη που δεν γονατίζει στην επιθυμία είμαι,
κόκκινα χείλια που δεν φίλησες φεύγοντας,
μια μυρωδιά θάλασσας που αγκομαχάει,
αλμύρα που θα εξορίσω απ΄ τα εδέσματα μου,
για καιρό...
και τ΄ απογεύματα...ένας καφές σε λίγα τετραγωνικά
στριμωγμένος. με μόνη εικόνα,
αυτές τις ατέλειωτες πτήσεις περιστεριών...

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Δεν με ξεγελάς με το υποκοριστικό σου!
ένα όνομα που χαλιέται για ένα επιφώνημα.
φοβάμαι τους ανθρώπους που κρύβονται
πίσω από σωρηδόν λάθη,και ακούνε στα λίγα γράμματα
τον εαυτό τους...
δεν έχουν ύφος ,δεν ηχεί ο ήχος, δεν υπάρχει χτύπος.
μισακή κατάληξη -κατάληξη ζωής.
πως θα αναστέναξω σε αυτήν?
 

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Κλέβω τον ήλιο.
αιφνιδιάζω τον όλεθρο.
λίγο ακόμη θέλω...λίγο.
κανείς ύστερα από εμάς...

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Βιώματα παλιά, με πνίγουν.
φοβάται η ζωή να ζήσει και αλυχτά,
κάθε που γέρνει ο ήλιος.
η λατρεία της επανάληψης έχει χαθεί.
κόπασε το φτερούγισμα του μυαλού.
ειρηνικά μάχομαι,
θερισμένο στάχυ, δίχως παλμό...
σ΄ ένα ισόβιο παραλογισμό καταλύτη.

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Λιώνει η ηδονή, μέσα στο στόμα μου.
αχ! και πως με ταξιδεύει η γλώσσα σου,
κάθε φορά που εισβάλει απαιτητική
στον υγρό μου ουρανίσκο...
θάνατος που μ΄ αγκαλιάζει κι εγώ αφήνομαι...
πόντο πόντο μετρώ τη σάρκα σου.
τρωκτικό κατάντησα μ΄ επιθυμίες.
και εσύ ακούραστος,
σπαταλιέσαι μέσα μου...

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Φτεροκόπημα που πληγώνει...
μόχθος, σε λερωμένα σεντόνια δίχως ζωή.
κύμα το κύμα αποτραβιούνται οι εραστές...
γιατί τάχα?
σε καλοδέχομαι που φεύγεις!

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Τρέμεις μέσα στο καλοκαίρι,
φυλλοκάρδι πονεμένο...
έτσι που γέρνεις πάνω μου, μέσα μου...
έτσι που με αγγίζεις, δίχως να με κρατάς.
νέος Θεός, με αρχαία λόγια...


Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Τι ήρθες να μου πεις,που δεν το ξέρω?
η άμμος ξαναστρώνεται
κι ας βούλιαξε το πέλμα.
οι ημερομηνίες όμως, δεν μας βγαίνουνε...
τελειώνει ο χρόνος...

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Δηλητηριασμένη σιωπή,
μου τρυπάει το τύμπανο...
κλείνουν τα βλέφαρα στο φως,
ανοίγουν στο σκοτάδι..
και η νύχτα, ποιο μαύρη από ποτέ,
κατευθύνει πάνω μου οργή...
θα φύγω για λίγο...
κι όταν γυρίσω, θα σου δωρίσω ένα βότσαλο,
το ποιο τέλειο ον σ΄ αυτό το πλανήτη...