Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Σφύριξε το τρένο
στη γέφυρα του ηρωισμού.
στάθηκα να αποτυπώσω τη στιγμή.
δειλή γυναίκα,
σφράγισα σε ένα κλικ,
ένα τσούρμο θαρραλέους άντρες!
Ενισχύεις την ανάγκη μου
για την ανάγκη σου.
συνειδητή μυθοπλασία
ενός αύριο...σήμερα!

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Στα μουσκεμένα σκαλοπάτια σου περπάτησα.
τ΄ αχνάρι μου, στέγνωνε το δάκρυ,
η σκιά μου, μάλωνε με το φως του φεγγαριού.
και εσύ, τραβούσες την κουρτίνα, απ΄ το παραθύρι της καρδιάς,
να με κρυφοκοιτάξεις...

Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Κράτησε εσύ το κουρασμένο παράπονο...
και άσε σε μένα την ανάμνηση του μεσημεριού ...
μένει μόνο, η προσωπική μου εξορία.
μένει μόνο, η επιτάφια επιγραφή!

Σάββατο 28 Ιουλίου 2012

Ένα σκονισμένο φυλλοκάρδι έγινα.
της τρομαγμένης μου ευτυχίας,
αφουγκράζομαι τα βήματα.
οι αποστάτες του ονείρου
με γέλασαν πάλι.
γράφω σε σελίδες γεμάτες.
θέλω να μπερδεύονται οι λέξεις μου με το χθες...
να μην καταλαβαίνεις...ότι άλλαξαν!!!

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Στο μυστικό κήπο της συνείδησης βαδίζω πάλι.
γεύομαι καρπούς από μνήμη,
ίχνη κραγιόν, σε λάθους γιακάδες.
αφαιρούμε...
αηδία η σιωπή σου, μπροστά στην αποκάλυψη.
δεν αντέχω ανθρώπους που δεν μιλούν...
πνίγονται μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό
και κυκλοφορούν σε αδιάφορους δρόμους.
πίσω από το θάνατο του κόσμου,
εγώ δεν υψώνω λάβαρα!
 

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Τίποτε κι ακόμη...
στο μέσο της καταιγίδας,
σε αφιλόξενο χωράφι,
έντεχνος ζητιάνος... παραλύω.
χαμήλωσε να σ΄ αγγίξω...
τον τρούλο του ερωτά σου
να δαφνοστεφανώσω!!!

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Ουρλιάζει η ψυχή μου,
 στο μπαλαούρο της ανάγκης
κι όλο νυχτώνει ο ουρανός...
παράξενα γητέματα 
μου μαρτυρούν κινδύνους.
νικιέται ο χρόνος της χαράς,
...μα όχι της αρρώστιας.
Η ζωή μου σαν ανεμότρατα δεμένη στην προβλήτα,
φορτωμένη σαβούρα,
 περιμένει ανυπόμονα καραβοκύρη
να την βγάλει στ΄ ανοιχτά.
στην όποια λεία της,
 θα υψώσει περήφανα το κεφάλι
και θα αισθανθεί την αξία της χρησιμότητας.
περιμένει κι αυτή, 
όπως κι εγώ
ανάσα ζωής και ύπαρξης!

Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

Αιφνιδίως το τοπίο αλλάζει...
γκριζάρει ο ορίζοντας και ερημώνει.
αιφνιδίως η αγάπη αλλάζει...
ματώνει ο μανδύας της και με σκιές κυκλώνει.
αιφνιδίως η ζωή αλλάζει...
εκκολαπτόμενο τέλος πια την ορίζει!

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Στα τσακίσματα των τραγουδιών σου,
πυρώνουν οι ανάσες.
ταξιδεμένα πλοία τα νυχτέρια μας,
φόβο της επανάληψης δεν γνώρισαν.
δραπέτευσα απ΄ το παραμύθι της συστολής
και έτρεξα σε γνώριμα μονοπάτια,
με μαβιές εικόνες.
πόσα μπορούσα να σου προσφέρω...
πόσα δεν μπόρεσα...

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Στων αναμνήσεων την ομίχλη κρύβομαι...
πονώ τις ώρες,
τις ματώνω με σουγιά.
αγρίεψαν τα σωθικά μου
απ΄ τη χολή που με πότισες.
το σάλιο μου στάζει πίκρα...
παύω να σου μιλώ από σήμερα...
κατέβηκαν σε απεργία τα φωνήεντά μου!

Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Μαθαίνοντας την αλφαβήτα...
Ανάγκη
Βοήθεια
Γυρισμός
Δεσμά
Ελευθερία
Ζωή
Ήρωας
Θάνατος
Ικεσία
Κόλαση
Λύτρωση
Μάνα
Νιώθω
Ξενιτιά
Όνειρο
Πόνος
Ρίγος
Σιωπή
Τάφος
Υπάρχω
Φτάνει
Χρόνια
Ψυχή
Ωσαννά
 

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Ανοχύρωτη η αντοχή
και παίζεις μαζί της παιχνίδια βρόμικα.
την επανάσταση λαθραία σημαδεύεις,
με σημάδια θρασύτητας και απογυμνώνεις
την σημαία μου.
δεν κηρύσσω έρωτα...
απλά, κρύβω στα χαρακώματά μου,
όσες μπόρεσα να διαφυλάξω αλήθειες!

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Αποτυπώματα...
στη σκέψη,στη ψυχή,στη καρδιά μου...
βρεγμένα αποτυπώματα προδοσίας,
βεβήλωσαν τα ιερά μου.
θέλω να πονέσω, μα δεν το βαστώ...

Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Μούσκεψα στην προσδοκία σου.
βράδυ ονείρων και ονειρώξεων.
μεταφυσική στο πάθος και στην ανάγκη...
θαμώνες, στο καφενείο της σχιζοφρένειας,
ρουφάμε τις μυρωδιές των σωμάτων.
επιδιώκω την οριστική αθώωσή μου!
απάλλαξε με, δίχως σκέψη...

Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Αναπολώντας...

Αναπολώντας την χαμένη νιότη,
τα απογεύματα καθισμένη στο μπαλκονάκι σου,
ακουμπώντας τα χέρια  και το κεφάλι σου στα κάγκελα,
ανόρεχτα βλέπεις τα αυτοκίνητα να περνούν.
αφουγκράζεσαι νεκρές ανάσες,
στεγνώνεις φτυσίματα στην άσφαλτο,
και μετράς ώρες να φύγει και η σημερινή μέρα.
γυναίκα που πόνεσε για να αντέξει...
γυναίκα που άντεξε για να πονέσει...
που δάκρυσε κρυφά,
που έσκυψε το κεφάλι,
που κατάπιε προσβολές,
που δεν γεύτηκε χαρές,
που το χύσιμο παρέμεινε κολλημένο 
στο μέσα μυαλό της και όχι στο σώμα της,
γυναίκα ηρωίδα που γέννησε
ανάθρεψε, και στάθηκε στο ύψος των περιπτώσεων,
χαμηλώνοντας σαν κλωνάρι το δικό της.
που γαλουχήθηκε με πρέπει και μη,
που ένιωσε την αγάπη μόνο σαν φιλμ νουάρ,
που κατέληξε τώρα να είναι μόνο
μια κουρασμένη ματιά στα θλιβερά απογεύματα,
και που το όνειρο της, είναι να φύγει αθόρυβα....
για να μην ενοχλήσει κανέναν και το έχει βάρος
 στο μακρινό της ταξίδι....

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Αφόρητα επαναλαμβάνομαι,
με κινήσεις σικέ,
στα κλινοσκεπάσματα του έρωτά σου.
νηπενθή συναισθήματα, αγκιστρώνουν στιγμές.
και σταγονίδια λαχτάρας εγκλωβίζονται μέσα μου...
σαρκοβόρο φυτό έγινα για χατήρι σου...
ανοίγω στόμα, καταβροχθίζω.....