Στο μυστικό κήπο της συνείδησης βαδίζω πάλι.

γεύομαι καρπούς από μνήμη,

ίχνη κραγιόν, σε λάθους γιακάδες.

αφαιρούμε...

αηδία η σιωπή σου, μπροστά στην αποκάλυψη.

δεν αντέχω ανθρώπους που δεν μιλούν...

πνίγονται μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό

και κυκλοφορούν σε αδιάφορους δρόμους.

πίσω από το θάνατο του κόσμου,

εγώ δεν υψώνω λάβαρα!