Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Άδειασμα συναισθημάτων,
σε κάδο που έχει δηλώσει παραίτηση από την προσφορά του.
ξεφορτώθηκα με γενναιότητα το χθες
επιλέγοντας την μη αποκομιδή τους.
ποιος να φανταστεί ότι υπάρχουν απορρίμματα ευτυχίας 
σ΄ ένα άχρηστο κάδο που αντικαταστάθηκε από νέα αγορά?
έτσι είμαι ήσυχη...
ίσως ξυπνώντας κάποια νύχτα, το μετανιώσω
και τα συλλέξω πάλι...

Δωμάτιο

Στο άχρωμο δωμάτιο,,παραφωνία η κίτρινη κουρτίνα με τις μπλε πεταλούδες.
μοιάζουν και κείνες εγκλωβισμένες σε ύφασμα πολύ φτηνό...
έξω η μέρα ίδια όπως πάντα, και η πόλη σκεπασμένη με την πάχνη της εγκατάλειψης.
στριμώχνεται  η ελπίδα, σε ένα δωμάτιο δυο επί δυο...
δεν λαμβάνω μήνυμα...
θαρρώ, το έχουν αιχμαλωτίσει,
τα γκρίζα περιστέρια που κούρνιασαν σε παράταξη,
στα κόκκινα κεραμίδια απέναντι...

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Αποσύνθεση...

Τα μετράω ένα ένα...
ατέλειωτα μου φαίνονται...
πως διαλύθηκα έτσι...
το άσπρο, το ροζ, το θαλασσί, το σκούρο μπλε
καθρεφτίζονται σε μικρά κομμάτια ασήμαντου σπασμένου καθρέφτη.
στον καθρέφτη της ψυχής μου!
τα χρώματα που είχα ζωγραφίσει την μεγάλη μου αγάπη...
και δεν τολμά να μιλήσει κανείς!
ούτε εσύ, ούτε εγώ,
ούτε τα χρώματα, ούτε τα θρύψαλα.
η αποσύνθεση σε όλο της το μεγαλείο!!!

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Κέρινα φτερά μου φόρεσες.
πέταγμα  ΄Ικαρου μου δώσανε...
δεν έβγαλα μιλιά.
θυσιάστηκα έτσι σιωπηλά και ταπεινά,
σαν την αγάπη μου.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Ετοιμάζεις τα δίχτυα της συγχώρεσης με λατρεία.
πριν σουρουπώσει, θα πέσουν στα ήρεμα νερά της λιμνοθάλασσας
αλιεύοντας ζωές.
μια ακόμη μέρα που παλεύει το μέσα σου με το εγώ σου.
στο βασίλεμα της ύπαρξης, μόνο η ιεροτελεστία μετράει στιγμές.
ίσως αλλάξει κάτι...
ίσως το χαμόγελό σου απλωθεί στο πρόσωπό σου,φτάνοντας μέχρι τ' αυτιά,
για να δώσει τη δυνατότητα ν' ακούσεις την αγάπη
πέρα από τον παφλασμό των κυμάτων!
Δεν ξέρει η νύχτα σου τις σκέψεις μου...
κι ας στάζουν μέλι.
αποκοιμιέσαι σε ψίθυρους αγάπης από ξένο στόμα.
και το δικό μου ξεραίνεται στο παραμιλητό.
αόρατη, σαν πετονιά, που δύναμη δεν έχει
τυλίγομαι στην αύρα σου, φροντίζοντας πληγές.
μην μ' αδικείς που δεν μπορώ,
τον ήλιο να σου φέρω.
σελήνης κόρη είμαι εγώ
και βγαίνω όταν πονώ...

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Σκόνταψε η σκέψη μου, πάνω στην ερημιά σου
συγκράτησε το βλέμμα μου, οίκτο δεν μαρτυρά
σκιά που δεν σ' ακολουθεί, θα γίνει ο έρωτάς μου
σ' ανώνυμη κατεύθυνση που προσταγή ζητά.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Γέμισε η ζωή μου τελείες, κόμματα και ερωτηματικά.
τοποθετημένα με ευλάβεια σαν τάματα σε άγιο.
τα γνώρισα από σένα, ένα βράδυ επιταφίου,
που έσκυψες στα πόδια μου με κατάνυξη...
έκτοτε, μου τα σιγοψιθυρίζεις κάθε νυχτιά 
που η έλλειψη, σου κομματιάζει το κορμί.
κι όλο σου λέω...
 να προσθέσεις και τα θαυμαστικά,
για να κατακτήσουμε μαζί το κόσμο!

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Δαιμονισμένη τριγυρνώ
σε πάρκα και πλατείες.
ημέρωμα της μοναξιάς
δεν θέλω να υπάρξει...
σίγησαν οι καμπάνες μου
ούτε κι αυτές μ' αντέχουν.
βάζω στο ραδιόφωνο να παίζουν μοιρολόγια
και ανοίγω τα παράθυρα, ν' ακούσουν τα πουλιά.
ίσως στα μεταφέρουν
λίγο αν με λυπηθούνε...

Περιμένω τη βροχή
να ξεπλυθώ απ΄ την αμαρτία σου.
με λέρωσε πάλι η σκέψη σου απόψε.
έφτιαξα την θηλιά για το λαιμό σου, μα δεν την πέρασα..
έξαλλη η νύχτα μ' εκδικήθηκε!

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011


Χάνεσαι στον λαβύρινθο μου.
Η καρδιά μου δεν έχει ευθείες, μόνο τεθλασμένες.
ζω την τρέλα και επιβιώνω σε παραλήρημα.
το καρδιογράφημα μου χορεύει σε χορό Ινδιάνων.
αν πάψω, να σου και η ευθεία γραμμή 
απροκάλυπτα και θορυβώντας θα εμφανιστεί.
η ευθεία οδός είναι θάνατος!
Κωπηλατώ στη ξαστεριά.
βυθίζομαι σε βούρκο...
ψάχνω να κρύψω τη ντροπή της ηδονής που πήρα.
τα υπολείμματα κοιτώ,στα αρπαχτικά μου νύχια...
αίμα,σάρκα και προστυχιά, τα βάψανε αιώνια!

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Μπούκα

Αποτύπωμα των κορμιών μας σε νοτισμένη άμμο.
στο καντηλέρι οι ευχές, για να γινούμε άστρα.
και αυτό το λιόγερμα να κλαίει...
κύλησε ο έρωτας και πνίγηκε στο κύμα,
σε κείνο το τοπίο που θύμιζε σελήνη.
αβάσταχτος ο στεναγμός
έγινε χαμοπούλι.
στο διάβα σου το πρόσεξες, να σ' αποχαιρετάει...

Ανοίγεις τις πληγές μου τόσο τέλεια!
σ' ένα κορμί δίχως ζωή, δίνεις υπόσταση με τον πόνο σου.
κρίμα που μου τον δανείζεις...
θέλω να μου τον κάνεις δώρο, να τον έχω μόνιμα!!!

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Απρόθυμες οι λέξεις μου
δεν θέλουν να ειπωθούν
απόψε που τα μάτια σου γίνανε η σελήνη
με ένα στόμα ορφανό 
ντρέπομαι που υπάρχω
διώξε με πριν να γίνω ένα με τον καημό...

Μικροί θάνατοι

Δρόμος που δεν περπατήθηκε
κουβέντα που δεν ειπώθηκε
δάκρυ που δεν κύλησε
χάδι που δεν ρίγησε
ματιά που δεν καρφώθηκε
όνομα που δεν ακούστηκε
ανατολή χωρίς χαμόγελο 
δύση δίχως λυγμό...

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Αύριο πρωί θα γονατίσω τον ήλιο.
σημάδι με σφεντόνα 
και πέτρα ένα μου δάκρυ
                                  και...πάρτον κάτω!

Στο μεθύσι μου μην μπλέκεσαι.
όταν ρέει το ούζο μέσα μου νεκρώνουν οι ανάσες.
δεν σε παίρνει να κοιτάζεις το λαιμό μου που καταπίνει,
δεν έχεις δικαίωμα να βλέπεις τα χείλη μου που υγραίνονται.
μην ποθείς την ευχαρίστηση στα μάτια μου,
όταν ο ουρανίσκος μου γλυκαίνεται.
και μην πας να μου κλέψεις, την μυρωδιά που φυλακίζω στα ρουθούνια μου.
η φλυαρία σου, χώρο δεν έχει εδώ.
η αύρα σου εμποδίζει το ταξίδι μου.
και η κάθε σου σκέψη ειναι βλαστήμια στην ιεροτελεστία μου.
ανάμεσα στο ούζο και μένα, δεν υπάρχει χαραμάδα να τρυπώσεις.
για αυτό σου λέω... στο μεθύσι μου μην μπλέκεσαι!

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Ο ερωτάς σου, κακός ποιητής που με πονάει με αιχμηρούς στίχους...
λεπίδες που γεμίζουν αράδες.
νόημα με φαρμάκι ποτισμένο
κι εγώ, εθισμένη, κλείνομαι μέσα τ' απογεύματα να τους διαβάσω 
και να ανταλλάξω την δύση του ηλίου, με την ζωή μου...
Αιώνια σιωπή...
σε μνήμες
έρωτες
χαρές
και όνειρα...
αιώνια σιωπή
σε άνθρωπο χωρίς αιωνιότητα!
Ξενύχτησα σκούζοντας.
έπαιζε η άρπα σου, μελωδία νεκρική και μια σκιά εμπόδιζε το φως.
δεν έχω μέρος να κρυφτώ, να γλείψω τις πληγές μου.
κεραμιδόγατα η αγάπη μου, αλύχτησε στην στέγη!

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Σκουπιδότοπος

Σκουπιδότοπος ονείρων.
την μέρα που το νέκταρ πότιζε το αλωνάκι,
ταλαντεύτηκε το σώμα σου και χύθηκε λατρεία.
ανάμεσα σε καθάρια λίμνη και βρόμικη στεριά.
γλίστρησε μέσα μου ο πόθος, χωρίς φόβο, για το σκυλί που κοιτούσε πεινασμένο...
η μυρωδιά των σκουπιδιών, φθηνή κολόνια σε πανάκριβο μπουκάλι.
η ανάσα, αγιόκλημα και μύρο...
και όταν το αίμα ολοκλήρωσε την θυσία,
είδα στις κόρες των ματιών σου τη λέξη σ' αγαπώ!
Γκιώνης  ο έρωτάς σου που με φωνάζει τις βραδιές...
μα, η βαρυκοία του εγωισμού, έβαλε φραγμό στους ήχους!



Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Μετρώ χρόνια χαμένα.
δάκρυα ποτάμια
πόνους καντάρια
και ενταφιασμούς.
τάφοι σε στρατιωτική σειρά,
σε χωράφι άγονο,
άχρωμο και εγκαταλελειμμένο,
που του έδωσα ζωή, θάβοντας τα πολυτιμά μου.
και κάθε πρωί που χαράζει η μέρα,
η ίδια αγωνία...
αν θα βρω μαργαρίτες, να γεμίσω τα πικραμένα ανθοδοχεία τους.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Προσμονή και αγωνία για το χάραγμα της ηδονής.
βίωσα τις ρωγμές του χρόνου και πότισα το είναι μου συντριβή...
προσκεκλημένοι κάθε βράδυ εφιάλτες δίχως πρόσωπο.
αιωνιότητα χωρίς αιώνα
αναγκαιότητα δίχως ανάγκη
υπαιτιότητα  χωρίς υπαίτιο
δεν υποφέρω.
πίνω καφέ σε κούπα εγκαρτέρησης, με στόμιο μικρό, που φυλακίζει την μυρωδιά 
και χείλη χοντρά, να εμποδίζουν το δάγκωμα.
ο ουρανός αλλάζει τ' απογεύματα.
έλα να μοιραστούμε μαζί το χρώμα...

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Ψαλιδίζω τις νύχτες κρυφά τα φτερά σου...
δικαιολογούμε πως κάνουν θόρυβο και μ' ενοχλούν
κι εσύ δεν πετάς,
οπότε δεν βλέπεις κάθε πρωί τις ζημιές τις νύχτας.
ξέρω πως ετοιμάζεσαι για το ταξίδι της φυγής.
υπομένεις και περιμένεις.
δρυοκολάπτης συναισθημάτων κατάντησα...
ροκανίζω κάθε τι που νιώθω ότι σε δυναμώνει.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Φάρος

Δέσμια στο φάρο του βασιλαδιού.
αχνίζει το τζάμι απ' την ανάσα.
δεν ταξιδεύει η ματιά...
πνίγεται στο απέραντο μαύρο της θάλασσας.
και η προσευχή ακούγεται σαν νυχτοπούλι φοβισμένο.
οι χειροπέδες της ανάγκης μου πλήγιασαν τα χέρια
και η ανεμώνα της επιθυμίας μαράζωσε...
δύσκολος χειμώνας.
θα κρατηθώ όμως!
Αγρυπνούν τα χέρια στη νοσταλγία.
των φευγαλέων χαδιών γέμισαν σημάδια...
τώρα πονάνε όταν αγγίζουν σάρκα χωρίς μνήμη.
αγρίεψαν στην αφή τους και βγάλανε αγκάθια.
δεν έχουν προορισμό.
μένουν νεκρά, σκελετωμένα, δίχως λάμψη και επιδερμίδα.
τρεμάμενα χέρια, που δεν κρατούν τίποτε, δεν χαϊδεύουν, δεν αγαπάνε.


Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

 Σκέψη χωρίς λογική σε μια χούφτα νύχτα.
 βλέπω το μαχαίρι σου από το καθρέφτη ,να μ' έχει διαπεράσει.
 κι όμως δεν το ένιωσα...
 ανημποριά και στο πόνο έχω.
 εύζωνας ο έρωτάς σου με  ιερή προσοχή.
  στέκεσαι μπροστά στο ερείπιο της καρδιάς μου.
 μα εγώ, θέλω να βηματίζεις πάνω μου...



Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Μεθυσμένη μνήμη.
πιο πάνω από το θάνατο 
κι από την τρέλα.
πιο πέρα από την ζωή.
έκανα στόμα το αυτί 
και καταπίνω άφθονο αλκοόλ 
ποτίζοντας το μεδούλι μου.
κοίτα με και γέλα.
δεν ορίζω τίποτα.
δεν είμαι εγώ.
δεν θέλω να θυμάμαι.
βλέπω στα μάτια σου σταυρούς 
που θέλουν σώμα επάνω...

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Hotel

Ηotel χωρίς όνομα...άλλωστε τι σημασία έχουν τα ονόματα?
όταν κουρνιάζεις την δυστυχία της ψυχής σου σε γωνιές με αποτσίγαρα ξεχασμένα,
σε σεντόνια που ποτίστηκαν απο χυμούς του κορμιού και άλλαξαν χρώμα, σε μάταιες προσπάθειες για να ξαναβρούν το χαμένο τους λευκό...
εκεί που η προστυχιά φυλακίζεται πίσω απο μισόκλειστα πατζούρια, διπλοκλειδωμένες πόρτες και σιγανούς αναστεναγμούς.
τυλίγεις την ηδονή σου, σε σελοφάν γωνιακού ζαχαροπλαστείου που  έχει πάρει αποφορά...
μια ζωή ηδονοβλεψίας στις ηδονές άλλων.
παρατηρητής ανατριχιαστικής απελπισίας.
ρουφάς άπληστα για να κορέσεις την πείνα σου.
πλαγιάζεις ξεδιάντροπα με κορμιά χωρις νου, για να νικήσεις το φόβο της μοναξιάς σου.
δίχως τίμημα...
Hotel χωρίς όνομα...απόψε θα το βαφτίσω με όνομα καταραμένο της οικογένειας των Ατρειδών!

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

... Σάρκα παρούσα !!!
... Μεταλαβιά από το Άγιο Δισκοπότηρο Μου...

Ξέρω

Σεργιανώ τα μάτια μου σε κατάφωτα σοκάκια, νύχτες χωρίς φεγγάρι.
χειμώνας παντού.
κλέβω εικόνες και τις κρύβω στο καπέλο ταχυδακτυλουργού
που μου χάρισες,
σ' ένα παζάρι, για να μπορώ να βγάζω από εκεί μέσα,
τις στιγμές ευτυχίας, που δεν μπορείς να μου προσφέρεις.
χρώματα πνιγμένα στο μωβ του θανάτου και στο λευκό της ζωής.
βάφτισα την μοναξιά με τ' όνομά σου..
έτσι, όταν σε φωνάζω, να 'χω κάποιον να μ' αποκρίνεται.
ξέρω γιατί ζω.
για να εκδικούμαι την Ζωή!