Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Υπάρχω!





 Γεννήθηκα μέσα από το θάνατο…
Θάνατο μιας αγάπης που ορκιζόταν ότι θα κρατήσει αιώνια.
Ένα σπερματοζωάριο που βρήκε εύκολα το δρόμο του...
Αυτό ήμουν και αυτό είμαι…
Ακολούθησα έναν δρόμο που χωρίς να ξέρω την αρχή του,
σαν κουτάβι με κλειστά μάτια, έφτασα γρήγορα στο τέλος.
Έχοντας άγνοια κινδύνου…
Κίνδυνος? Έλατε τώρα… μικρά παιδιά είμαστε να μας φοβίζουν με το ΄΄μπαμπούλα΄΄
που τάχα θα έρθει αν δεν φάμε όλο το φαγητό μας?
Εγώ απέχω από όλους τους φόβους…
Ίσως γιατί εγώ η ίδια είμαι όλη ένας φόβος…
Αυτό θα μου έλεγε ένας ψυχολόγος αν ζητούσα την βοήθεια του… που δεν την ζήτησα κι ας ένιωθα κάποιες φορές
επικίνδυνα καμπανάκια, να χτυπάνε μέσα στο κεφάλι μου…
Δεν φοβήθηκα λοιπόν ποτέ… γι αυτό και από νωρίς ρίχτηκα σε φώτα ανομίας…
Ξέρετε, εκείνα τα πολύχρωμα φώτα που αναβοσβήνουν με τέτοιο ρυθμό φωνάζοντας βοήθεια…
Εκεί ήμουν εγώ, με ένα ποτήρι στο χέρι… πάντα…
Γιατί αν θέλεις να έχεις να μιλάς σε κάποιον που δεν θα σε μαρτυρήσει ποτέ, αυτός είναι μόνο το ποτήρι σου..
Με ότι περιεχόμενο έχει μέσα… μαύρο, άσπρο, κόκκινο, αθώο η ένοχο…
Έτσι κι εγώ μιλούσα και τα ξέρναγα όλα σε αυτό, κάθε βράδυ.
Και μετά πήγαινα και ξέρναγα αυτό που με πότιζα σε βρόμικες τουαλέτες
που σε προδιέθεταν για εμετό, ήθελες δεν ήθελες…
Και περνούσαν οι μέρες βασανιστικές και όμορφες.
Μεγαλώνοντας, θυσιάζοντας μυαλό και σώμα, γέμισα νύχτες ατέλειωτες με βάσανα ανομολόγητα
και εγκλήματα ομολογημένα.
Κι όλο έπεφτα κι όλο έκλαιγα κι όλο αναθεμάτιζα τύχη και μάνα που υπήρχα.
Υπάρχω… τι λέξη κι αυτή… Υποβαθμισμένη Πατρίδα Αναρχικής Ροής Χωρισμένη Αιώνια!!!
Έτσι είμαι… πατρίδα χωρίς σημαία η σημαία δίχως πατρίδα?
Ούτε ξέρω…
Κοιτάζοντας στο καθρέφτη μου, το μόνο που απαντά στις ερωτήσεις των ματιών μου, είναι μόνο
οι ρυτίδες που όλο βαθαίνουν… έτσι για να έχουν δίοδο τα δάκρυα να κυλάνε…
Γαμώ τη τρέλα μου την κληρονομική…

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Μουτζουρώνω συνέχεια,
χαρτιά,πρόσωπο,χέρια...
αδειάζω συναισθήματα,
 από κουβάδες του αλκοόλ
και κρεμάω πανό αμφισβήτησης
στην νωπή μου μνήμη.
κρυφογελώ και κρυφοκλαίω.
παρατημένη ψυχή,
άλλη δουλειά, δεν έχεις...

Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Απόψε, θα κοιμηθώ στην αγκαλιά σου.
πρώτη φορά που θα κουρνιάσω σε ξένο στέρνο.
απόψε που θα με νανουρίσει το παραμύθι σου
και το χάδι στα μαλλιά μου,
 θα με γεμίσει γαλήνη,
απόψε λοιπόν, εγώ, θα κοροϊδέψω
όλα τα όνειρα που τόσα βράδια
μου έβγαζαν τη γλώσσα...

Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2012

Αρνιέσαι την τρέλα,
κι ας περνάς βασανισμένα βράδια.
ξημερώματα, κακολογείς την μέρα,
γυρίζοντας πλευρό σ' ένα κρεββάτι άδειο.
σε έμαθα να ζητιανεύεις
και εσύ έμαθες να κλέβεις...
μα τώρα...άκου!!!
σφυρίζει αδιάφορα η αγάπη μου,
σαν τελευταίο τρένο...

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

Αγόρασα μαύρο χρώμα,
 να βάψω τη μέσα πλευρά της ψυχής μου.
απ΄ έξω την έχω πράσινη,
 από τότε που σε γνώρισα.
χρώμα ελπίδας, όπως και η αγάπη σου.
πέρασε καιρός όμως...
τώρα παλεύω κάθε μέρα 
με την ανηδονία μου!

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Εγώ ξέρω να γράφω,
μα δεν ξέρω να διαβάζω!
εσύ διαβάζεις, μα δεν γράφεις...
έτσι γεμίζουμε τα βράδια μας
όταν στερεύουν τα φιλιά,
με ύλη προτιμότερη
από χαμένα χάδια...
γραφή, για να σε μαγεύω...
ανάγνωση, για να με πλανεύεις...

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Στη πίστη της αγάπης σου,
κατάθεσα στεφάνι.
μα γλίστρησε στην λίγδα της
και σκόρπισε στο χώμα...

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Αιμορραγώ ξανά...
το παλιό μου τραύμα σε θυμάται.
δίχως φωνές,μουσικές και θαύματα.
χωρίς ελπίδα,δύναμη και αγάπη.
απλά θυμάται...
όλα τα μεσημέρια, που πότιζες
την διψασμένη μου γη,
με φυτοφάρμακο λύπησης...

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Φωτεινό χαμόγελο μου!
εξαφανίζεις αντιρρήσεις,
απλώνεσαι στον ουρανό,
φτεροκοπάς,
ταξιδεύεις αδιάκοπα,
σε στιγμές λουσμένες
από το θεϊκό φως του έρωτα...
κι έπειτα, περιφέρεσαι τραγουδώντας,
σε πλατείες διψασμένες για ζωή.
κι εγώ το βράδυ, παλεύοντας
με την τερηδόνα μου,
σε καταστρέφω....

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Κορμί μου...
αγκιστρωμένο,
σε δόγματα πίστης...
μαγική εικόνα,
εξόριστης ομορφιάς...
έρημο φάντασμα,
 των χαμένων αισθήσεων...
σπαρασσόμενο όνειρο,
αναγκαιότητας...
χθες,
 μου δήλωσες παρουσία,
ερεθίζοντας με..

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Και που ανάβουν οι φωτιές?
αφού τις σβήνουμε...
και που υπάρχουν οι φωνές?
αφού τις πνίγουμε...
και που μου δίνεις τα φιλιά
τα παθιασμένα,
αφού το ξέρω ότι είναι
δανεισμένα!

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Πινελιές ευαισθησίας...
σε χάρτινη καρδιά,
ζωγραφισμένη με γκρίζο μαρκαδόρο.
πινελιές αναισθησίας...
σε ένα υπογάστριο,
έρημο και ακατοίκητο!

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Είπανε, ο καιρός θ΄ αλλάξει.
να θυμηθώ, να κρυώνω...
είπανε, η ώρα θ΄ αλλάξει.
να θυμηθώ, να μη κοιτάξω το ρολόι...
είπανε, η μέρα θ΄αλλάξει.
να θυμηθώ, να σβήσω το φως.
είπανε, ο κόσμος θ΄ αλλάξει.
να θυμηθώ, να κρυφτώ...
είπανε, η ζωή θ΄ αλλάξει.
να θυμηθώ, να πεθάνω...

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Τζάμι η ψυχή μου
και εσύ σέρνεις τα νύχια σου,
πάνω του.
αυτό το ξύσιμο αγριεύει τον κόσμο μου.
δεν ξέρω τι θ΄ αποφασίσει...

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012


Η ζωή μου
σαν σκυλάδικο παλιό,
από όργανο ξεκούρδιστο
και χαλασμένα ηχεία...
με μακιγιαρισμένη γκόμενα
που λικνίζεται στον ήχο του προκλητικά,
και γεωργό ξελιγωμένο 
που της πετάει λουλούδια
με γυρισμένα μανίκια...
σ΄ ένα καταγώγιο,
που αποπνέει μούχλα
και υγρασία...