Κάθε απόγευμα έρχεσαι στο παράθυρο,

κάθεσαι στο περβάζι και κοιτάς μέσα στο δωμάτιο

ψάχνεις να με δεις...

βηματίζεις πάνω κάτω ανήσυχο 

και δεν φεύγεις ακόμη κι όταν η κουρτίνα κλείνει...

για μένα είσαι η ψυχούλα της που αγωνιά...

για άλλους ένα ενοχλητικό περιστέρι...

 Αυτή η κατεβασιά του χειμώνα, ας φέρει τη λύτρωση!

 Αναμονή, αδιάφορη από όλους

γραμμένη σε μια λίστα που θυμίζει εξάγνιση απ το πάθος

και η ζωή όλη τοποθετημένη σε χέρια άγνωστα,

 που ικετεύεις να μη κάνουν λάθος

την κρίσιμη στιγμή...