Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Χαλάσματα και τριαντάφυλλα...
χρώματα στα ερείπια κάποιας Ζωής...
γκρεμισμένα όνειρα,
γκρεμισμένη στέγη.
δάκρυ, που πότισε τους τοίχους...
σιωπή...εγκατάλειψη...
και εσύ θρασύτατα ανθίζεις λεμονιά
και φορτώνεσαι καρπούς...
που κανένας δεν θα απολαύσει.
και εγώ φορτώνομαι πίκρα
και αναμνήσεις ξένες,
που σφυροκοπούν τα μελίγγια μου
χωρίς να τις έχω ζήσει...
χωρίς να τις αγγίξω...
κάποια άγρια βραδιά...

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Την πέτρα της υπομονής
τώρα παραμερίζω
τολμώ να ζήσω τη Ζωή
φεύγω...και δεν γυρίζω!!!

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Μικραίνω... φύλλο και φτερό
στη λίμνη της αγάπης,
είναι πουλί το σ΄ αγαπώ
και έφυγε πριν να ΄ρθεις...

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Επιτέλους βρέχει...
μεγαλώνει η μοναξιά μου....
έχω γίνει όλη μια ευαισθησία
λεπτή...κι από φύλλο χαρτιού.
φρέσκο ερείπιο στην εγωιστική σου διάθεση.
κοσμική εικόνα,
στην περιφρόνηση του θανάτου!

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Τραβάς τις κουρτίνες στο παράθυρο,
διώχνεις το φως...
τραβάς τα σκεπάσματα στο κρεββάτι,
κουκουλώνεις τη Ζωή...
τραβάς τη γραμμή στο όνειρο,
διαγράφεις την Ελπίδα...
τραβάς τη σκιά σου στην άκρη,
κρύβεις το πόνο μέσα σου...
τραβιέσαι απότομα στον έρωτα,
σκορπίζεις στο τίποτα το αύριο...

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Η αγάπη, ξεχασμένη στο πικάπ της...
χαραγματιές απ΄ τη βελόνα,
ανίσχυρος ο ήχος...
φυσάει ο χρόνος τη στιγμή
και η πίκρα γρατζουνάει...