Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Σκιάζουν όλα, μπροστά στον έρωτα.
μέγα φως, τυφλώνει το σύμπαν.
στεφάνωμα και σταύρωση,
με ανάστασης ελπίδα.
ομόρφυναν τα πάντα μου
και ακόμη συνεχίζουν...

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Στάχτη στα μάτια,
σ΄ αγορασμένο κάλεσμα πόρνης.
παντού πληγή...
δυο βήματα μπροστά
και μέσα το καλό
δυο βήματα πίσω
και όξω το κακό.
άντε και το δώδεκα
τρία μου μαρτυράει...

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Σου έχω φυλάξει το κεντρί σου.
μέλισσα ποια δεν λέγεσαι!
Γεφύρωσα το χάσμα της καρδιάς σου
με μαεστρία.
καρδιά άλλη δεν ένωσα
μα μόνο υποταγή.
και έτσι θα πορεύεσαι
μέχρι στη δύση σου να φτάσεις.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Επιστροφή

Επιστροφή
από το χθες στο σήμερα
από τη λύπη στη χαρά
από το μαύρο στο άσπρο
από το δάκρυ στο γέλιο
από τη μοναξιά στη συντροφιά
από το μίσος στην αγάπη
από τη σταύρωση στην λύτρωση
από το θάνατο στην ανάσταση
επιστροφή...
γελάσαμε... πάλι...







Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Στην ενδοχώρα μου,
σουλατσάρησες με ξεδιάντροπο βήμα.
έσβησες το λυχνάρι της αγάπης
και άναψες τον δαυλό του μίσους.
συντριβή της ύαινας, μες το κλουβί της.
και το χαιρέκακο φεγγάρι
μέσα στην μεγαλειότητα του,
σκόρπισε μόνο πανικό...
Τραυματίστηκα από το δάκρυ σου.
έκοψε το δάχτυλό μου,
την ώρα που το ακούμπησα στο μάγουλό σου,
για να σταματήσω την πορεία του.
ακόμη και το δάκρυ σου
μαχαίρι το έκανες!

    
                                     


                                   

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Κουρσάρος ο έρωτάς σου
κι εγώ φτωχός προσκυνητής,
που πάει κερί ν΄ ανάψει.
κι από τη θάλασσα περνώ,
με βάρκα μου τη πίστη.
δεν με φοβίζεις ξέρε το
πίσω εγώ δεν κάνω!


Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Γεια σου, τραγούδι μου.
πόθος της εκμηδένισης
στήριγμα δεν γυρεύει.
φωλιάζει μόνο κι άγρυπνά,
νύχτες λευκές
και μέρες μαύρες.
την γλώσσα των βουβών καημών,
υφάντρα είσαι που φτιάχνει.
γεια σου, τραγούδι μου!

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Χειμώνας

Χειμώνας έξω και μέσα μου, βαρύς.
ντύθηκα ψυχή και σώμα.
κίνησα να έρθω...
σπαταλήθηκα στο ούζο και στο σπέρμα.
εξιλέωση η αγάπη σου,
μαχαιριάς συγχωροχάρτι.
το περβάζι της πόρτας σου 
γεμάτο σταυρούς του Πάσχα.
μ' έγδυσε η ντροπή μου
κι έφυγα...



Χάνω το μυαλό μου.
η δύναμη της διαταγής σου με σκορπίζει χίλια κομμάτια.
τα μαζεύεις και κολλώντας τα, φτιάχνεις ταφόπλακες
και τις πουλάς όσο κι όσο...
γέμισα χνότα μελλοθάνατων!

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Παραβιάζω τα πρέπει και τα μη σου,
τις ενοχές, τα όχι σου...
ψυχική πάλη ανάμεσά μας.
σκίζω τις σκιές της σκέψης,
γδέρνω το εγώ μου...
γεμίζω προστυχόλογα
τους τοίχους της καρδιάς μου.
και εσύ κάνεις την ηθική,
σφουγγάρι και τα σβήνεις...

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

Τα λόγια σου μπακίρια
που προσπαθείς να γυαλίσεις 
για να δείχνουν σημαντικά.
ζυμωμένα με λάθη και ψέμματα.
ήρθες μέρα γιορτινή να μου τα προσφέρεις
χωρίς ντροπή...
νόμισες ότι το πασπάλισμά τους με ζάχαρη άχνη
θα κάλυπτε την υποκρισία τους!!!

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Φίλεψα τη βροχή ένα μου δάκρυ
και είπα να το φέρει στη ματιά σου.
να μοιραστούμε την απουσία μαζί.
μα... η τρελή το μπέρδεψε
και το ρίξε στη θάλασσά της!
μην μ' αδικείς που δεν στεγνώνουν τα μάτια σου.
εγώ ένα δάκρυ έστειλα...

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Στην ζούγκλα της ηδονής σου,
ανάμεσα στα αρχέγονα ένστικτα
και στην απροκάλυπτη φύση σου,
ένα απομεσήμερο
χάραξες το πάθος σου,
σημαδεύοντας αιώνια 
την μήτρα της γέννησης.
Στο χάραμα της αναπνοής
καραούλι προσμονής
για κείνη την αγέρωχη πορεία της ελπίδας...
Το μέσα, έγινε έξω μου.
όλοι το ξέρουν όλοι το κουβεντιάζουν.
το έξω, έγινε μέσα μου.
το κρατώ για ανάμνηση μιας Ζωής!

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Διάφορες διαφορές...

Ζυγός στην ελευθερία σου
πόνος στην ηδονή σου
θολός στην καθαρότητα σου
καθήκον στο δικαίωμά σου
κίβδηλος στην γνησιότητα σου
λαθραίος στο φανερό σου
λήθη στην μνήμη σου
μοναξιά στην συντροφιά σου
προσωρινός στην μονιμότητα σου
διάψευση στην απόδειξη σου
νοθευμένος στην αγνότητά σου
ταπεινός στην περηφάνια σου
φθόνος στην αγάπη σου
λίγος στο πολύ σου!!!

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Τα δάχτυλά σου ακροβάτες,
στο τεντωμένο μου σχοινί.
κάθε άγγιγμα και συγχορδία ηδονής,
για κορμιά που έχουν μόνο ψυχή.
ζυμωμένα με πόνο ερωτικό
που τελειωμό δεν έχει...

Βιβλία

Χωμένα χέρια, καθαρά και βρόμικα, στους πλανόδιους πάγκους με τα βιβλία.
η σκόνη αντιμάχεται με το χρόνο.
και η ματιά ερευνητική και άπληστη, μανιωδώς αναζητά.
τα βιβλία λερώνονται από τα χέρια 
η τα χέρια από τα βιβλία?
άραγε η αναζήτηση από ποια ανάγκη πηγάζει?
από την μάθηση η από την φθήνια?
και οι συγγραφείς σκύβουν το βλέμμα στην ταπείνωση
η το υψώνουν στην υπερηφάνεια, βλέποντας το ξεπούλημα τους?

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Στροβιλίζομαι σε λόγια και εικόνες.
τα μοιράζω στην καρδιά και στο μυαλό.
άψογη σκηνοθεσία του έρωτα!
κόψτε εισιτήρια για την παράσταση...
ανεβαίνει στο θέατρο ΄΄ψέμα΄΄!

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Καραβάνι δίχως προορισμό ο έρωτάς σου.
ήρθε στη γη μου μα δεν στάθηκε.
πως να αλυσοδέσω τις καρδιές μας?
στο υπόγειο της θλίψης μου
δεν φυλακίζεται η αύρα σου.

Πίνω ούζο παρέα με τον φόβο μου.
εξαντλήθηκα...
βρήκα ένα αχνάρι σου στο βρεγμένο χώμα.
ταίριαξα το πέλμα μου μαζί του.
στο κενό που έμεινε έγραψα τ' αρχικά μας.
τώρα, κάθομαι εδώ και πίνοντας σε περιμένω.
δεν μπορεί, θα περάσεις...

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011

Δώσε μου πίσω την επιθυμία μου.
θέλω να την δωρίσω στην μέθη.
δώσε μου πίσω το χαμόγελό μου
θέλω να το δωρίσω στην υποψία.
δώσε μου πίσω το όνειρό μου
θέλω να το δωρίσω στην ανάγκη.
δώσε μου πίσω την αγάπη μου
θέλω να την δωρίσω στα κουρέλια μου.
δώστα μου πίσω χρόνε
ακούς μωρέ?


Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011

Πίνοντας το τίποτα ξεδιψάς.
χορταίνεις τη πείνα σου με βλέμματα άδεια.
επισκέπτης της νύχτας με ασθένεια της καρδιάς,
γυρεύεις οξυγόνο σε μεθυσμένα λόγια.
χαϊδεύεις φλόγες κεριών και ονειρεύεσαι...
τρομάζουν οι σκιές από τις σκέψεις σου.
θάνατο και γέννα επιδιώκουν!

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Όπλισα το χέρι μου με καλοσύνη
και σε πυροβόλησα.
κύλησε πάνω στο πρόσωπό σου η σφαίρα
κατέβηκε στο στέρνο σου,
γλίστρησε στο στομάχι σου,
χαμήλωσε στα πόδια.
δεν βρήκε θέση να σταθεί πουθενά!

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Καταπίνει η νύχτα τις λέξεις που θέλω να σου πω...
σφραγίζονται όλα μέσα μου.
και εσύ λατρεύεις την σιωπή μου,
την ώρα που εγώ χαμηλώνω το βλέμμα μου να μην 
αντικρίσεις τον πόνο...
Στου ουρανού την άκρη
δίπλα στο φεγγάρι
φύλαξα ένα δάκρυ
σαν μαργαριτάρι
οταν πέφτει η νύχτα
και θα το κοιτάζεις
θα γεμίζεις πίκρα 
και θ' αναστενάζεις!

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Ζητιάνεψα την ύπαρξή σου, μέσα στην κόλαση του παραδείσου.
καμιά συγχώρεση για την αγάπη, μόνο φωτιά από καημό.
γονάτισα μπροστά στη πίκρα και έκανα τάμα μια ανάσα.
την τελευταία μου...

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Αντάμα οι στέγες των σπιτιών
και χωριστά οι ανθρώποι
σαν καμινάδες ερημιών
που καρτερούν πουλιά.
και το γιατί, φτεροκοπά
σαν μαύρη καρδερίνα
και η ψυχή μου αλυχτά
σαν τη ντροπή τη νύχτα.


Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Άδειασμα συναισθημάτων,
σε κάδο που έχει δηλώσει παραίτηση από την προσφορά του.
ξεφορτώθηκα με γενναιότητα το χθες
επιλέγοντας την μη αποκομιδή τους.
ποιος να φανταστεί ότι υπάρχουν απορρίμματα ευτυχίας 
σ΄ ένα άχρηστο κάδο που αντικαταστάθηκε από νέα αγορά?
έτσι είμαι ήσυχη...
ίσως ξυπνώντας κάποια νύχτα, το μετανιώσω
και τα συλλέξω πάλι...

Δωμάτιο

Στο άχρωμο δωμάτιο,,παραφωνία η κίτρινη κουρτίνα με τις μπλε πεταλούδες.
μοιάζουν και κείνες εγκλωβισμένες σε ύφασμα πολύ φτηνό...
έξω η μέρα ίδια όπως πάντα, και η πόλη σκεπασμένη με την πάχνη της εγκατάλειψης.
στριμώχνεται  η ελπίδα, σε ένα δωμάτιο δυο επί δυο...
δεν λαμβάνω μήνυμα...
θαρρώ, το έχουν αιχμαλωτίσει,
τα γκρίζα περιστέρια που κούρνιασαν σε παράταξη,
στα κόκκινα κεραμίδια απέναντι...

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Αποσύνθεση...

Τα μετράω ένα ένα...
ατέλειωτα μου φαίνονται...
πως διαλύθηκα έτσι...
το άσπρο, το ροζ, το θαλασσί, το σκούρο μπλε
καθρεφτίζονται σε μικρά κομμάτια ασήμαντου σπασμένου καθρέφτη.
στον καθρέφτη της ψυχής μου!
τα χρώματα που είχα ζωγραφίσει την μεγάλη μου αγάπη...
και δεν τολμά να μιλήσει κανείς!
ούτε εσύ, ούτε εγώ,
ούτε τα χρώματα, ούτε τα θρύψαλα.
η αποσύνθεση σε όλο της το μεγαλείο!!!

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Κέρινα φτερά μου φόρεσες.
πέταγμα  ΄Ικαρου μου δώσανε...
δεν έβγαλα μιλιά.
θυσιάστηκα έτσι σιωπηλά και ταπεινά,
σαν την αγάπη μου.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Ετοιμάζεις τα δίχτυα της συγχώρεσης με λατρεία.
πριν σουρουπώσει, θα πέσουν στα ήρεμα νερά της λιμνοθάλασσας
αλιεύοντας ζωές.
μια ακόμη μέρα που παλεύει το μέσα σου με το εγώ σου.
στο βασίλεμα της ύπαρξης, μόνο η ιεροτελεστία μετράει στιγμές.
ίσως αλλάξει κάτι...
ίσως το χαμόγελό σου απλωθεί στο πρόσωπό σου,φτάνοντας μέχρι τ' αυτιά,
για να δώσει τη δυνατότητα ν' ακούσεις την αγάπη
πέρα από τον παφλασμό των κυμάτων!
Δεν ξέρει η νύχτα σου τις σκέψεις μου...
κι ας στάζουν μέλι.
αποκοιμιέσαι σε ψίθυρους αγάπης από ξένο στόμα.
και το δικό μου ξεραίνεται στο παραμιλητό.
αόρατη, σαν πετονιά, που δύναμη δεν έχει
τυλίγομαι στην αύρα σου, φροντίζοντας πληγές.
μην μ' αδικείς που δεν μπορώ,
τον ήλιο να σου φέρω.
σελήνης κόρη είμαι εγώ
και βγαίνω όταν πονώ...

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Σκόνταψε η σκέψη μου, πάνω στην ερημιά σου
συγκράτησε το βλέμμα μου, οίκτο δεν μαρτυρά
σκιά που δεν σ' ακολουθεί, θα γίνει ο έρωτάς μου
σ' ανώνυμη κατεύθυνση που προσταγή ζητά.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Γέμισε η ζωή μου τελείες, κόμματα και ερωτηματικά.
τοποθετημένα με ευλάβεια σαν τάματα σε άγιο.
τα γνώρισα από σένα, ένα βράδυ επιταφίου,
που έσκυψες στα πόδια μου με κατάνυξη...
έκτοτε, μου τα σιγοψιθυρίζεις κάθε νυχτιά 
που η έλλειψη, σου κομματιάζει το κορμί.
κι όλο σου λέω...
 να προσθέσεις και τα θαυμαστικά,
για να κατακτήσουμε μαζί το κόσμο!

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Δαιμονισμένη τριγυρνώ
σε πάρκα και πλατείες.
ημέρωμα της μοναξιάς
δεν θέλω να υπάρξει...
σίγησαν οι καμπάνες μου
ούτε κι αυτές μ' αντέχουν.
βάζω στο ραδιόφωνο να παίζουν μοιρολόγια
και ανοίγω τα παράθυρα, ν' ακούσουν τα πουλιά.
ίσως στα μεταφέρουν
λίγο αν με λυπηθούνε...

Περιμένω τη βροχή
να ξεπλυθώ απ΄ την αμαρτία σου.
με λέρωσε πάλι η σκέψη σου απόψε.
έφτιαξα την θηλιά για το λαιμό σου, μα δεν την πέρασα..
έξαλλη η νύχτα μ' εκδικήθηκε!

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011


Χάνεσαι στον λαβύρινθο μου.
Η καρδιά μου δεν έχει ευθείες, μόνο τεθλασμένες.
ζω την τρέλα και επιβιώνω σε παραλήρημα.
το καρδιογράφημα μου χορεύει σε χορό Ινδιάνων.
αν πάψω, να σου και η ευθεία γραμμή 
απροκάλυπτα και θορυβώντας θα εμφανιστεί.
η ευθεία οδός είναι θάνατος!
Κωπηλατώ στη ξαστεριά.
βυθίζομαι σε βούρκο...
ψάχνω να κρύψω τη ντροπή της ηδονής που πήρα.
τα υπολείμματα κοιτώ,στα αρπαχτικά μου νύχια...
αίμα,σάρκα και προστυχιά, τα βάψανε αιώνια!

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2011

Μπούκα

Αποτύπωμα των κορμιών μας σε νοτισμένη άμμο.
στο καντηλέρι οι ευχές, για να γινούμε άστρα.
και αυτό το λιόγερμα να κλαίει...
κύλησε ο έρωτας και πνίγηκε στο κύμα,
σε κείνο το τοπίο που θύμιζε σελήνη.
αβάσταχτος ο στεναγμός
έγινε χαμοπούλι.
στο διάβα σου το πρόσεξες, να σ' αποχαιρετάει...

Ανοίγεις τις πληγές μου τόσο τέλεια!
σ' ένα κορμί δίχως ζωή, δίνεις υπόσταση με τον πόνο σου.
κρίμα που μου τον δανείζεις...
θέλω να μου τον κάνεις δώρο, να τον έχω μόνιμα!!!

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Απρόθυμες οι λέξεις μου
δεν θέλουν να ειπωθούν
απόψε που τα μάτια σου γίνανε η σελήνη
με ένα στόμα ορφανό 
ντρέπομαι που υπάρχω
διώξε με πριν να γίνω ένα με τον καημό...

Μικροί θάνατοι

Δρόμος που δεν περπατήθηκε
κουβέντα που δεν ειπώθηκε
δάκρυ που δεν κύλησε
χάδι που δεν ρίγησε
ματιά που δεν καρφώθηκε
όνομα που δεν ακούστηκε
ανατολή χωρίς χαμόγελο 
δύση δίχως λυγμό...

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Αύριο πρωί θα γονατίσω τον ήλιο.
σημάδι με σφεντόνα 
και πέτρα ένα μου δάκρυ
                                  και...πάρτον κάτω!

Στο μεθύσι μου μην μπλέκεσαι.
όταν ρέει το ούζο μέσα μου νεκρώνουν οι ανάσες.
δεν σε παίρνει να κοιτάζεις το λαιμό μου που καταπίνει,
δεν έχεις δικαίωμα να βλέπεις τα χείλη μου που υγραίνονται.
μην ποθείς την ευχαρίστηση στα μάτια μου,
όταν ο ουρανίσκος μου γλυκαίνεται.
και μην πας να μου κλέψεις, την μυρωδιά που φυλακίζω στα ρουθούνια μου.
η φλυαρία σου, χώρο δεν έχει εδώ.
η αύρα σου εμποδίζει το ταξίδι μου.
και η κάθε σου σκέψη ειναι βλαστήμια στην ιεροτελεστία μου.
ανάμεσα στο ούζο και μένα, δεν υπάρχει χαραμάδα να τρυπώσεις.
για αυτό σου λέω... στο μεθύσι μου μην μπλέκεσαι!

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Ο ερωτάς σου, κακός ποιητής που με πονάει με αιχμηρούς στίχους...
λεπίδες που γεμίζουν αράδες.
νόημα με φαρμάκι ποτισμένο
κι εγώ, εθισμένη, κλείνομαι μέσα τ' απογεύματα να τους διαβάσω 
και να ανταλλάξω την δύση του ηλίου, με την ζωή μου...
Αιώνια σιωπή...
σε μνήμες
έρωτες
χαρές
και όνειρα...
αιώνια σιωπή
σε άνθρωπο χωρίς αιωνιότητα!
Ξενύχτησα σκούζοντας.
έπαιζε η άρπα σου, μελωδία νεκρική και μια σκιά εμπόδιζε το φως.
δεν έχω μέρος να κρυφτώ, να γλείψω τις πληγές μου.
κεραμιδόγατα η αγάπη μου, αλύχτησε στην στέγη!

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Σκουπιδότοπος

Σκουπιδότοπος ονείρων.
την μέρα που το νέκταρ πότιζε το αλωνάκι,
ταλαντεύτηκε το σώμα σου και χύθηκε λατρεία.
ανάμεσα σε καθάρια λίμνη και βρόμικη στεριά.
γλίστρησε μέσα μου ο πόθος, χωρίς φόβο, για το σκυλί που κοιτούσε πεινασμένο...
η μυρωδιά των σκουπιδιών, φθηνή κολόνια σε πανάκριβο μπουκάλι.
η ανάσα, αγιόκλημα και μύρο...
και όταν το αίμα ολοκλήρωσε την θυσία,
είδα στις κόρες των ματιών σου τη λέξη σ' αγαπώ!
Γκιώνης  ο έρωτάς σου που με φωνάζει τις βραδιές...
μα, η βαρυκοία του εγωισμού, έβαλε φραγμό στους ήχους!



Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

Μετρώ χρόνια χαμένα.
δάκρυα ποτάμια
πόνους καντάρια
και ενταφιασμούς.
τάφοι σε στρατιωτική σειρά,
σε χωράφι άγονο,
άχρωμο και εγκαταλελειμμένο,
που του έδωσα ζωή, θάβοντας τα πολυτιμά μου.
και κάθε πρωί που χαράζει η μέρα,
η ίδια αγωνία...
αν θα βρω μαργαρίτες, να γεμίσω τα πικραμένα ανθοδοχεία τους.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Προσμονή και αγωνία για το χάραγμα της ηδονής.
βίωσα τις ρωγμές του χρόνου και πότισα το είναι μου συντριβή...
προσκεκλημένοι κάθε βράδυ εφιάλτες δίχως πρόσωπο.
αιωνιότητα χωρίς αιώνα
αναγκαιότητα δίχως ανάγκη
υπαιτιότητα  χωρίς υπαίτιο
δεν υποφέρω.
πίνω καφέ σε κούπα εγκαρτέρησης, με στόμιο μικρό, που φυλακίζει την μυρωδιά 
και χείλη χοντρά, να εμποδίζουν το δάγκωμα.
ο ουρανός αλλάζει τ' απογεύματα.
έλα να μοιραστούμε μαζί το χρώμα...

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Ψαλιδίζω τις νύχτες κρυφά τα φτερά σου...
δικαιολογούμε πως κάνουν θόρυβο και μ' ενοχλούν
κι εσύ δεν πετάς,
οπότε δεν βλέπεις κάθε πρωί τις ζημιές τις νύχτας.
ξέρω πως ετοιμάζεσαι για το ταξίδι της φυγής.
υπομένεις και περιμένεις.
δρυοκολάπτης συναισθημάτων κατάντησα...
ροκανίζω κάθε τι που νιώθω ότι σε δυναμώνει.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011

Φάρος

Δέσμια στο φάρο του βασιλαδιού.
αχνίζει το τζάμι απ' την ανάσα.
δεν ταξιδεύει η ματιά...
πνίγεται στο απέραντο μαύρο της θάλασσας.
και η προσευχή ακούγεται σαν νυχτοπούλι φοβισμένο.
οι χειροπέδες της ανάγκης μου πλήγιασαν τα χέρια
και η ανεμώνα της επιθυμίας μαράζωσε...
δύσκολος χειμώνας.
θα κρατηθώ όμως!
Αγρυπνούν τα χέρια στη νοσταλγία.
των φευγαλέων χαδιών γέμισαν σημάδια...
τώρα πονάνε όταν αγγίζουν σάρκα χωρίς μνήμη.
αγρίεψαν στην αφή τους και βγάλανε αγκάθια.
δεν έχουν προορισμό.
μένουν νεκρά, σκελετωμένα, δίχως λάμψη και επιδερμίδα.
τρεμάμενα χέρια, που δεν κρατούν τίποτε, δεν χαϊδεύουν, δεν αγαπάνε.


Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

 Σκέψη χωρίς λογική σε μια χούφτα νύχτα.
 βλέπω το μαχαίρι σου από το καθρέφτη ,να μ' έχει διαπεράσει.
 κι όμως δεν το ένιωσα...
 ανημποριά και στο πόνο έχω.
 εύζωνας ο έρωτάς σου με  ιερή προσοχή.
  στέκεσαι μπροστά στο ερείπιο της καρδιάς μου.
 μα εγώ, θέλω να βηματίζεις πάνω μου...



Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011

Μεθυσμένη μνήμη.
πιο πάνω από το θάνατο 
κι από την τρέλα.
πιο πέρα από την ζωή.
έκανα στόμα το αυτί 
και καταπίνω άφθονο αλκοόλ 
ποτίζοντας το μεδούλι μου.
κοίτα με και γέλα.
δεν ορίζω τίποτα.
δεν είμαι εγώ.
δεν θέλω να θυμάμαι.
βλέπω στα μάτια σου σταυρούς 
που θέλουν σώμα επάνω...

Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Hotel

Ηotel χωρίς όνομα...άλλωστε τι σημασία έχουν τα ονόματα?
όταν κουρνιάζεις την δυστυχία της ψυχής σου σε γωνιές με αποτσίγαρα ξεχασμένα,
σε σεντόνια που ποτίστηκαν απο χυμούς του κορμιού και άλλαξαν χρώμα, σε μάταιες προσπάθειες για να ξαναβρούν το χαμένο τους λευκό...
εκεί που η προστυχιά φυλακίζεται πίσω απο μισόκλειστα πατζούρια, διπλοκλειδωμένες πόρτες και σιγανούς αναστεναγμούς.
τυλίγεις την ηδονή σου, σε σελοφάν γωνιακού ζαχαροπλαστείου που  έχει πάρει αποφορά...
μια ζωή ηδονοβλεψίας στις ηδονές άλλων.
παρατηρητής ανατριχιαστικής απελπισίας.
ρουφάς άπληστα για να κορέσεις την πείνα σου.
πλαγιάζεις ξεδιάντροπα με κορμιά χωρις νου, για να νικήσεις το φόβο της μοναξιάς σου.
δίχως τίμημα...
Hotel χωρίς όνομα...απόψε θα το βαφτίσω με όνομα καταραμένο της οικογένειας των Ατρειδών!

Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011

... Σάρκα παρούσα !!!
... Μεταλαβιά από το Άγιο Δισκοπότηρο Μου...

Ξέρω

Σεργιανώ τα μάτια μου σε κατάφωτα σοκάκια, νύχτες χωρίς φεγγάρι.
χειμώνας παντού.
κλέβω εικόνες και τις κρύβω στο καπέλο ταχυδακτυλουργού
που μου χάρισες,
σ' ένα παζάρι, για να μπορώ να βγάζω από εκεί μέσα,
τις στιγμές ευτυχίας, που δεν μπορείς να μου προσφέρεις.
χρώματα πνιγμένα στο μωβ του θανάτου και στο λευκό της ζωής.
βάφτισα την μοναξιά με τ' όνομά σου..
έτσι, όταν σε φωνάζω, να 'χω κάποιον να μ' αποκρίνεται.
ξέρω γιατί ζω.
για να εκδικούμαι την Ζωή!


Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Δευτέρα, μέρα γέννησης.
αντάρα στη ματιά κάθε ξημέρωμα.
σφίγγει το κουκούλι της μοναξιάς,
γύρω από την αύρα μου.
φθινόπωρο και ατμόσφαιρα βαριά, σαν τα όνειρά μου.
έχω κρατημένο ένα τζιτζίκι, 
ενθύμιο καλοκαιριού,
σε κουτί μαγισσών με κόκκινο βελούδο.
έχω ανάγκη να πονάω τα αυτιά μου, 
όταν στερεύουν απ' τη μουσική...

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Βαρυποινίτης ο έρωτας μου
και εσύ στρατιώτης πειθαρχημένος
που γρήγορα έγινε
εγκληματίας του πάθους, ισοβίτης!
Η απεραντοσύνη της θάλασσας, μοιάζει με την απεραντοσύνη της τρέλας μου.
και οι δυο ανταμώνονται και χαιρετιούνται.
η πρώτη, χωρίς μνήμη και η δεύτερη, με μνήμη κακιά.
απόηχος ενός γέλιου μεσημέρι Κυριακής.
ανάμεσα σε ήρωες και στοιχειά.
δανεικη Ζωή γεμάτη πίκρα.
ζητιάνος εραστής σε λαϊκά καφενεία,
με κορεσμένους ξεφτίλα ανθρώπους.
ένα φιλί απαλό, σε λαιμό ενός σώματος ,που γυρεύει ν' αγαπηθεί.
όχι από πολλούς ,μα από τον έναν.
τελετουργία εξευμενισμού της τρέλας.


Θύμηση

Η ανάσα μακρινό φτερούγισμα μιας αδυσώπητης φυγής.
φωτισμένη γρίλια η καρδιά ,ψάχνει για τον προορισμό της.
το κρυφοκοίταγμα της ενοχής και κομμένες συλλαβές σε λέξεις
που θυμίζουν ντοπιολαλιά, κρύβουν απειλητικούς εαυτούς.
λούστηκα σε παγωμένο ιδρώτα κοιτάζοντάς σε
πολύτιμο το ψέμα τούτη τη στιγμή
απειλούμαι συνεχώς...
κι αυτή η φλέβα στο λαιμό, όλο φουσκώνει...


Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Τουρλίδα

Ανάμεσα σε ανάποδα πολύχρωμα καλάθια με μισοσβησμένες λάμπες,
καλάμια που ντύνουν πρόχειρα δοκάρια,
συρφετό από μύγες που εξαντλήθηκαν ψυχολογικά,
απ' την ανωμαλία του καιρού και της φύσης,
σ' ένα τραπέζι με τρεις καημούς, 
ατενίζω άδειες ψαρόβαρκες,
που καρτερικά περιμένουν να μπουν στη θέση τους τα κουπιά για το ταξίδι της επιβίωσης.
αρρωσταίνω...
από το ούζο, την ατμόσφαιρα, τα λόγια της ανάγκης και το βλέμμα που δεν ανταμώνεται.
όλα νεκρά!
και η Ζωή, να περνά από δίπλα, 
ντυμένη στα κόκκινα λαμέ, 
θορυβώντας και γεμίζοντας απέχθεια
εγκεφάλους που ήδη έχουν περάσει απέναντι!!!
Ναυαγισμένες ελπίδες,
δεμένες σε πρόχειρες προκυμαίες
αργοπεθαίνουν 
περιμένοντας τον ελπιδοφόρο κυνηγό
της θαλάσσιας Ζωής.
κι αυτός ...όλο αργεί...
κι αυτές ...όλο ρημάζουνε...

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Λατομείο

Απ' το λατομείο της Ζωής μου, εξόρυξα πέτρα να χτίσω το αύριο,
στα λίγα τετραγωνικά γαλήνης που μου δόθηκαν.
δεν έκανα τίποτε σημαντικό έως τώρα.
η ύπαρξή μου ενοχλούσε το σύμπαν.
βράχος που χτυπιόμουν από παντού, πορεία τραβούσα.
πέτρα παντού, μέσα μου, γύρω μου, πάνω μου.
σπάω κάθε μέρα μικρά κομμάτια  και τα κολλάω εκεί...
γκρεμίζω εμένα, χτίζω για μένα!
δεν χρειάστηκε θυσία για τα θεμέλια.
είναι το μόνο οικοδόμημα που φόβο δεν έχει!

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Σε κομματιασμένους καθρέφτες, καθρεφτίζομαι.
σπάω το είδωλό μου σε πολλά κομμάτια
και κοιτάζοντάς τα ,μοιράζω τις ενοχές μου.
περιπλανιέμαι σε ψεύτικες εικόνες κλεμμένης ευτυχίας από σακατεμένες ψυχές.
υποφέρω...
και δεν έχω φωνή να σου μιλήσω...
σπάσαν οι χορδές μου όλες την στιγμή που σου φώναζα ΄΄διώξε με΄΄

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Αλλεπάλληλες άδειες νύχτες...
επινόηση θανάτου, χωρίς εξαγορά.
καθορισμένες νοσταλγίες και φανταστικές συναντήσεις.
αθέμιτη χαρά αυταπάτης, σε τελεσίδικες αποφάσεις.
τραγούδια και καημοί
καημοί και λυγμοί
ξένες αγκαλιές, ξένα χέρια, ξένη αγάπη
αρρωστημένη θύμηση ούζου μεσολογγίτικου, σε κάποιο λιόγερμα
δεν θυμάσαι τ' όνομά μου.
όμως θυμάσαι το βλέμμα μου...
κι αυτό μου φτάνει!

Αγάπησα εσένα...μαζί τον φόβο.
και έτσι πορεύομαι,
πότε καλπάζοντας 
και πότε αγκομαχώντας...
στην δασώδη, απόκρημνη,
περιοχή της καρδιάς σου!!

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ποτίζω κύτταρα νεκρά, με αλκοόλ και πόνο.

βραδιάζω ξημερώνομαι, πάνω σε λέξεις μυστικές, που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

μαχαίρια οι στίχοι, πληγή που δεν αιμορραγεί, ανοίγουν

ενθύμιο οι κλήσεις και εκείνο το ΄΄μίλα μου΄΄

βουλιάζω... μέσα στην αξιοπρέπεια του χωρισμού!


Πλούτισε τις μέρες σου και κράτα μια στιγμή για το γέλιο μου.
βάθυνε τις νύχτες σου και άσε ένα λεπτό για το χάδι μου.
άγγελοι οι θάνατοι, ξένες πόρτες χτυπάνε.
θα 'ρθουν κι από εδώ...μα εμείς θα λείπουμε!
Καβάλα στο άλογο της αιωνιότητας, θα καλπάζουμε,
οδηγούμενοι από 
το άστρο της αγάπης μας!

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Δεν σου ζητώ

Εγώ μπορεί να δακρύζω στο τραγούδι για τον Μάρκο Μπότσαρη.
δεν σου ζητώ να δακρύσεις.
εγώ μπορεί να γελάω με κάποια ατάκα του Αθηνόδωρου Προύσαλη.
δεν σου ζητώ να γελάσεις.
εγώ μπορεί να πονέσω με την ερημιά του φάρου.
δεν σου ζητώ να πονέσεις.
εγώ μπορεί να ευτυχήσω με το άκουσμα ενος ζειμπέκικου
δεν σου ζητώ να ευτυχήσεις.
εγώ μπορεί να δυστυχήσω με την ανάγνωση ενός ποιήματος του Λάσκαρη.
δεν σου ζητώ να δυστυχήσεις.
εγώ μπορεί να ζω την ματαιότητα.
δεν σου ζητώ να την ζήσεις.
εγώ μπορώ να ερωτευτώ ένα σου άγγιγμα.
δεν σου ζητώ να κάνεις το ίδιο.
έχω όμως την απαίτηση να δεχτείς αυτό που είμαι!!!


Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Δεν έχω γεννηθεί ακόμη.
ωάριο, που δεν ζητά γονιμοποίηση, πλανιέμαι
σ' ένα υπογάστριο, χωρίς αιδώ.
απειλή ο έρωτάς σου... και αμύνομαι.
άντε στο διάολο, εσύ και το σπέρμα σου!
Γέμισα τα χέρια μου επιθυμίες... και έψαξα να σε βρω.
Πρώτη στάση, η φυλακή... και βρήκα την ψυχή σου
Δεύτερη στάση, το μοναστήρι... και αντάμωσα τα όνειρα σου
Τρίτη στάση, το στρατόπεδο... και είδα τις ελπίδες σου
Τέταρτη στάση, ερημονήσι... και αντίκρισα την καρδιά σου
Πέμπτη στάση, το τρελάδικο... και γεύτηκα τον ερωτά σου!
Ο αέρας μυρίζει εγκατάλειψη...
δηλητήρια γύρω μου, δηλητήρια μέσα μου
αντιδρώ με σιωπή.
συμφωνημένη προδοσία αναμένεται!

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Οδυνηρά συναισθήματα,σαν εσώρουχα λερωμένα με αίμα Παρθενίας...
ζω και εκδικούμαι την ηδονή της λατρείας, που με γεμίζεις συνέχεια.
διεστραμμένος κίναιδος, μίασμα της Ζωής,
ρίζωσες μέσα μου.
το χειρουργικό νυστέρι του μίσους μου δεν σε αφαιρεί.
καταργώ ταυτότητα και λογική και αφήνομαι.
θάψε με εκεί που ξέρεις...

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Παράνομα τραγούδια την ερημιά ξορκίζουν
και η πίκρα ξεχειλίζει  σ΄ ένα ποτήρι άδειο.
όλο τελειώνει ο καημός
μα δεν τελειώνει ο πόνος.
πάλιωσε η αγάπη σου και δεν την θέλω άλλο...
χαλίκι που γατζώθηκε στα δάχτυλα μου μέσα
και κάθε βήμα με πονά, στο κρύο σου δρομάκι.
δεν θέλω να μου χαριστείς,
μην κλάψεις, μην γελάσεις
μα, κοίτα την αστροφεγγιά και βρες το μυστικό μου.
είσαι μακριά, πολύ μακριά
μα μέσα στη καρδιά μου...
είσαι κοντά, πολύ κοντά
μα έξω απ' τη ζωή μου...

Δεν

Δεν έκλεισα την πόρτα φεύγοντας...
δεν ήχησε τ΄ αντίο.
βλέμμα με δάκρυ δεν υπήρξε
ούτε βρισιά είχε ειπωθεί.
πίκρα δεν θόλωσε τη σκέψη
ούτε το ρίγος το κορμί
ένα παράπονο πλανιόταν
γιατί δεν έχω αγαπηθεί...
δεν έχω φύγει το λοιπόν
είμαι εδώ κι ας είσαι απών!!!




Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Περίπατος τα ξημερώματα στα στενοσόκακα της καρδιάς σου.
ανάβω το τσιγάρο, στου φεγγαριού τη φλόγα
και καίγοντας το, καίω την θύμηση...
δεν σ' ορίζω τις νύχτες
και περιπλανιέμαι...
ανάμεσα σε συντρίμμια θανάτου...
γεμίζω υποσχέσεις από πεφταστέρια...
και υπάρχω...

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Μπαλώνω τις πληγές που μου άνοιξες.
πονάω τον πόνο και αντέχουμε και οι δύο.
βελόνι της αγάπης σου ζήτησα να φέρεις.
με φίλησες στο μέτωπο
και μου 'δώσες
την σακοράφα της προδοσίας σου!!!
Πισώπλατη μαχαιριά
δεν θα σου δώσω...
θέλω να βλέπεις,
την περιφρόνηση στο βλέμμα μου,
όταν θα σου καρφώνω βαθιά...
το μαχαίρι στα σπλάχνα σου...
Απ΄ το νταμάρι της καρδιάς, 
πήρα υλικό την νύχτα.
η έκρηξη δεν σ΄ ένοιαξε,
περίμενες το θαύμα.
όμως εγώ σε γέλασα, 
σου έκλεψα αγάπη...
και τώρα την μοσχοπουλώ,
στου γιουσουρούμ τους πάγκους!

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Φύγε

Μπουσούλησα στο όνειρο και βρήκα μια σου σκέψη.
σαν από καθαρό γυαλί που άλλοι σου βρομίσαν...
δεν ήταν όμως τωρινή,δεν άνηκε σε παρελθόν
ούτε μετρούσε μέλλον...
ήταν σαν μια αποβολή σε μήτρα ακροπιασμένη...
που ολοκλήρωση ζητά σε σώμα δίχως αίμα.
δεν συγχωρώ τα σφάλματα, δεν ξέρω να πεθαίνω..
είπες, θα μάθω κάποτε, όμως αυτό αργεί...
δεν κάνω εγώ για ήρωας, φύγε πριν να πονέσεις
και πάρε και την σκέψη σου,μπορεί να ματωθεί...
συγύρισα το μέσα μου,πετώ κάθε σου χνούδι
ρακοσυλλέκτη δεν ζητώ,
μ΄ απορριμματοφόρο...
Με ζητάς σαν  χαρμάνης νικοτίνης.
ετοιμάζεσαι πυρετωδώς για το νεκρό  μου χάδι.
εξόρισες απ΄ το μυαλό παλιές αιτίες
και φόρεσες καινούργια παπούτσια ,
να πατήσεις στο ναρκοπέδιο μου.
σάλτσινο η Ελπίδα και θα βουλιάξεις.
έραψα την παρθενιά μου με πετονιά
χτίζω στα ερείπια που μ' άφησες!

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Η αλλαγή του βλεμματός σου με φοβίζει...
μας πήρε σβάρνα ο καιρός...
κουράστηκε η αγάπη σου να αντέχει.
δεν σ΄ αδικώ...μα σου το λέω...
έφτασα στην στάση της μελαγχολίας
και ο οδηγός μου κάνει σήμα να κατέβω...
Χρηματίζοντας
χρωματίζοντας
αρωματίζοντας
η πίκρα δεν περνάει...