Ποτίζω κύτταρα νεκρά, με αλκοόλ και πόνο.
βραδιάζω ξημερώνομαι, πάνω σε λέξεις μυστικές, που δεν ειπώθηκαν ποτέ.
μαχαίρια οι στίχοι, πληγή που δεν αιμορραγεί, ανοίγουν
ενθύμιο οι κλήσεις και εκείνο το ΄΄μίλα μου΄΄
βουλιάζω... μέσα στην αξιοπρέπεια του χωρισμού!
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΕΡΙΤΤΕΥΟΥΝ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΣΤΟ ΝΑ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ,ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΤΕΤΟΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΛΙΓΟΙ...