Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Δεν ξέρει η νύχτα σου τις σκέψεις μου...
κι ας στάζουν μέλι.
αποκοιμιέσαι σε ψίθυρους αγάπης από ξένο στόμα.
και το δικό μου ξεραίνεται στο παραμιλητό.
αόρατη, σαν πετονιά, που δύναμη δεν έχει
τυλίγομαι στην αύρα σου, φροντίζοντας πληγές.
μην μ' αδικείς που δεν μπορώ,
τον ήλιο να σου φέρω.
σελήνης κόρη είμαι εγώ
και βγαίνω όταν πονώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου