Αιμορραγώ ξανά...

το παλιό μου τραύμα σε θυμάται.

δίχως φωνές,μουσικές και θαύματα.

χωρίς ελπίδα,δύναμη και αγάπη.

απλά θυμάται...

όλα τα μεσημέρια, που πότιζες

την διψασμένη μου γη,

με φυτοφάρμακο λύπησης...