Στα τσακίσματα των τραγουδιών σου,

πυρώνουν οι ανάσες.

ταξιδεμένα πλοία τα νυχτέρια μας,

φόβο της επανάληψης δεν γνώρισαν.

δραπέτευσα απ΄ το παραμύθι της συστολής

και έτρεξα σε γνώριμα μονοπάτια,

με μαβιές εικόνες.

πόσα μπορούσα να σου προσφέρω...

πόσα δεν μπόρεσα...