Στα μουσκεμένα σκαλοπάτια σου περπάτησα.

τ΄ αχνάρι μου, στέγνωνε το δάκρυ,

η σκιά μου, μάλωνε με το φως του φεγγαριού.

και εσύ, τραβούσες την κουρτίνα, απ΄ το παραθύρι της καρδιάς,

να με κρυφοκοιτάξεις...