Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Δεν με ξέρει η νύχτα σου.
σκέψη που δεν γονατίζει στην επιθυμία είμαι,
κόκκινα χείλια που δεν φίλησες φεύγοντας,
μια μυρωδιά θάλασσας που αγκομαχάει,
αλμύρα που θα εξορίσω απ΄ τα εδέσματα μου,
για καιρό...
και τ΄ απογεύματα...ένας καφές σε λίγα τετραγωνικά
στριμωγμένος. με μόνη εικόνα,
αυτές τις ατέλειωτες πτήσεις περιστεριών...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου