Αφουγκράζομαι μέσα στην ερημιά μου,
το σκαμπανέβασμα της ανάσας σου.
πήρα το χάδι στερημένα, μα δεν πειράζει...
ψωμί στο τραπέζι μου η προσευχή για σένα.
κι ήθελα ακόμη λίγο...
την μέρα που σκότωσα τη Ζωή μου
πέταξε η δική σου σαν πουλί.
τεθνεώτες όλοι μας και δεν το ξέρουμε...