Δεν αρνιέμαι την τρέλα που έχει φυτρώσει μέσα μου για σένα.
τα παινέματα των άλλων δεν μ΄ αγγίζουν.
βατομουριά σε φράχτη, σκαρφαλώνει η αγάπη μου.
πέσαν από μόνα τους τα φτερά μου
αντικρίζοντας τη θωριά σου, δεν πετώ πια μακριά.
υψώθηκα στα μάτια σου, ταπεινωμένη...
ούτε το χώμα δεν θα μάθει τα λάθος σύμφωνα της αναπνοής μου,
όταν αφήνεται πάνω στο σώμα σου.
κι όλο αραιώνω το σιρόπι της προσφοράς,
μην τυχόν και μου ζαχαρώσει, πριν τα παντρολογήματα