Στην ευδαιμονία των ονείρων, κρύβεσαι,

στέρφα γυναίκα των λυγμών,

με περιδέραια στο λαιμό

τους ανδρικούς πόθους...

νυχτοξημερώνεσαι, 

μετρώντας πτυχές σάρκας...

γελάς πάνω στη γη,

μα, πόσο μέσα είσαι...