Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Ακούς να αντηχούν τα τραγούδια της Κυριακής,
κλείνεις τα παράθυρα, πετάς έξω τις λύπες...
στρώνεις το λινό τραπεζομάντιλο στο γιορτινό τραπέζι,
περιμένεις... και δεν έρχεται.
γέρνεις στο κρεβάτι, κλείνεις τα μάτια,
και τεντώνεις τα αυτιά, αφουγκράζεσαι 
ήχους σιωπηλούς, άηχες φωνές, λέξεις χωρίς φωνήεντα
και ο ύπνος αλλάζει δρόμο...
ξημερώνει και λες ,είναι άλλη μέρα, καινούρια μέρα
και όμως πάλι κλείνεις τα παράθυρα, πάλι ξεστρώνεις το τραπέζι,
πάλι βραδιάζει και δεν κοιμάσαι...
και πάλι εκείνος δεν έρχεται...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου