Περιστέρια τα λόγια σου, που κουρνιάζουν στη πόρτα μου

και ένα φύλλο η ανάσα σου, που μ ακουμπάει...

στην άβυσσο των ονείρων μου, σε κλείνω κάθε νύχτα

και εσύ σπας τη καρδιά σου, χίλια κομμάτια,

να γεμίζεις το κρεββάτι μου,

να μην είμαι μόνη...