Ωραίε άνθρωπε,
ρέει η αίγλη σου
και η αύρα της ταπεινότητας,
σχεδιάζει την κάθε σου κίνηση...
περπάτα πάλι απόψε,
στις λεωφόρους του ενθουσιασμού σου,
για έναν καλύτερο κόσμο.
για φωτεινά πρόσωπα
και στολισμένα μπαλκόνια.
κι ύστερα γείρε στην πληγή,
που αίμα δεν στάζει...
και αφουγκράσου, τις επευφημίες των χειροκροτημάτων,
στο δοξαστήριο της επιβίωσης σου...