Απροσδόκητη η σκέψη αυτό το βράδυ.

αιωρούμενη ελπίδα που απαιτητικά θέλει να εισβάλει μέσα μου.

φέρνω το ποτήρι στα χείλη και σε σκέφτομαι...

η γλυκιά σου λιτότητα με ξαφνιάζει...

πείνα και δίψα στο βλέμμα που δεν αντικρίζω,

όμως το αισθάνομαι...

ξηλώνεις την αράχνη της θλίψης μου σιγά σιγά...

βαγόνι κλειδωμένο,

που με το λοστό της πίστης σου ανοίγεις...