Μοίρα...

Κρύβεται η θλίψη πίσω απ΄ τα βουνά

και η σκέψη, ένα εικόνισμα που κλαίει

τα μάτια σκαλωμένα, βλέπουν το πουθενά

και η ψυχή ΄΄θα φύγω΄΄ όλο λέει...

στη πλάτη κουβαλάω, καμπούρα υπομονής

και μες το σάκο της στοιβάζω πόνους

σκαλίζω με τα νύχια, τις μέρες τις οργής

στις φλέβες μου αλλάζω, χάρτες, δρόμους

προσκύνησα τη μοίρα μου ξανά απ΄ την αρχή

της είπα πως καλά έχει καμωμένα

περίσσεψε το άδικο το πως και το γιατί 

μου τα ΄δωσε να τα ΄χω φυλαγμένα...