Ξοδεύω αλόγιστα αλάτι...

τρέχει ηδονικά ανάμεσα απ΄ τα πόδια μου

κυλάει λυτρωτική βροχή από τα μάτια μου

ελευθερώνεται από τη κύστη μου

σκορπιέται χάνεται...

και στο τηγάνι της υπομονής

ο ήλιος ψήνει καινούριο,

απομεσήμερο στην αλυκή

μεσοβδόμαδα του καημού!