Αντάμα οι στέγες των σπιτιών

και χωριστά οι ανθρώποι

σαν καμινάδες ερημιών

που καρτερούν πουλιά.

και το γιατί, φτεροκοπά

σαν μαύρη καρδερίνα

και η ψυχή μου αλυχτά

σαν τη ντροπή τη νύχτα.