Έτσι, να σβήνεις τις ενοχές της ηδονής σου τα βράδια,

μέσα σε καρπισμένες μήτρες,

αδιαφορώντας για τα στρώματα θλίψης 

που συσσωρεύονται μέσα μου...

κι υστέρα να αναρωτιέσαι 

γιατί έχουν σκοτάδι τα πηγμένα από δάκρυα μάτια μου...