Στα λευκά άδεια απογεύματα η σκέψη γίνεται θηλιά...

στολίδια της καρδιάς πετιούνται με ευκολία,

και το σαράκι της μιζέριας πίνει και τρώει ανενόχλητο...

στο άφημα του χρόνου, δυνατό αφέψημα πικραλίδας...