Ξαμολιέμαι χαράματα σε ονειροδρόμια

κακού θρίλερ... και σε ψάχνω...

βιαστικά και διακριτικά, δηλώνεις παρουσία, φεύγοντας...

Σταγόνες αίματος κάθε μήνα δηλώνουν περήφανα

τη ζωή της σάρκας...

κι εγώ, τελώ μνημόσυνο κάθε φορά

για τα νεκρά ωάρια μου!

Στα λευκά άδεια απογεύματα η σκέψη γίνεται θηλιά...

στολίδια της καρδιάς πετιούνται με ευκολία,

και το σαράκι της μιζέριας πίνει και τρώει ανενόχλητο...

στο άφημα του χρόνου, δυνατό αφέψημα πικραλίδας...