Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Διανύω την εποχή της λύπης...
κομματιάζω τον ήλιο,το γιόμα,το δείλι,το φεγγάρι
μέσα στη κούπα του καφέ μου
και πίνω κάθε που τα ματοτσίνορα ανοίγουν.
σκλάβα που πια δεν ονειρεύεται την ελευθερία της.
λυπημένη, μετράω ώρες και στιγμές
και στο μεσοδιάστημα η κληρονομικότητα του πόνου,
εμφανίζεται διεκδικώντας!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου