Προσκυνώ την αδιαντροπιά της ζωής μου
ανασαίνοντας,ξεγελώντας...
καλοκαίρι που δεν ακούμπησε πάνω μου,
γέλιο που δεν ακούστηκε...
ένα μπαλκόνι κρεμασμένο σε στιγμές,
κι ένα φεγγάρι κρυμμένο απ΄ το σκληρό πανί μιας τέντας.
βγάζω άγχη, βγάζω θυμό...
και εσύ, στον κόσμο σου!!!!!!!!!!!!!!!!!
ανασαίνοντας,ξεγελώντας...
καλοκαίρι που δεν ακούμπησε πάνω μου,
γέλιο που δεν ακούστηκε...
ένα μπαλκόνι κρεμασμένο σε στιγμές,
κι ένα φεγγάρι κρυμμένο απ΄ το σκληρό πανί μιας τέντας.
βγάζω άγχη, βγάζω θυμό...
και εσύ, στον κόσμο σου!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου