Σμίγει η αγάπη με την ελευθερία,

μα πονάει...

αδηφάγο εγώ μου, πως αντέχεις?

γκρεμίζεται το τείχος της θυσίας

με μια σου λέξη, τόσο απλή, τόσο απάνθρωπη.

στα έγκατα της απόγνωσης με στέλνεις

και δεν νοιάζεσαι...

αιμορραγώ, σέρνομαι στο θάνατό μου

κι εσύ κάνεις γενέθλια για την ανάσταση της ψυχής σου!