Ο λογισμός μια λαθεψιά

μια Κυριακής μεταλαβιά,

κάβος, που δεν θα λύσει...

λειψές οι ώρες της αυγής

και οι τόσες μέρες της σιωπής,

βήματα ηχούν, σαν θρήνοι...

σου κράτησα το δειλινό

σκέψη με δίχως το εγώ,

κομμάτιασα το πόνο.

φόβους πια πάψε να φυσάς

γυμνόκλαδο ο έρωτάς

στέκει, ξερό στο χρόνο!