Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013

Πίστεψα...

Πίστεψα πως ήσουν εσύ...
δεν ήσουν όμως...
δεν ήσουν η βροχή που θα με μούσκευε,
το χώμα που θα με βούλιαζε,
το κρύο που θα μου έκαιγε τα κόκαλα,
ο αέρας που θα με ξεσήκωνε,
το ιδρωτάρι καλοκαιριού...
δεν ήσουν εσύ η ανατολή που θα μ΄ έλουζε,
 το ηλιοβασίλεμα που νοστάλγησα,
το γιόμα μου το γαλήνιο,
το απόγευμα το τρελαμένο,
το βράδυ μου το ανήσυχο...
δεν ήσουν εσύ η λαχτάρα μες τα στήθια μου,
η συνήθεια η γλυκιά μου,
 το νερό να με ξεδιψάσει,
το φαί να με χορτάσει...
ο καφές μου το απόγευμα,
το αλκοόλ μου τις βραδιές...
δεν ήσουν εσύ η μουσική στα στιχάκια μου,
τα λόγια που θα με χάιδευαν,
τα χέρια που θα μ΄ αγκάλιαζαν,
τα χείλη που θα με γλύκαναν με το φιλί,
ο πόθος που θα με έλιωνε...
δεν ήσουν εσύ ο χτύπος της καρδιάς,
η αγωνία της ματιάς,
ο πόνος της ψυχής...
πίστεψα πως ήσουν εσύ ο ΈΡΩΤΑΣ!!!
δεν ήσουν όμως...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου