Δαίμονα του ερωτά μου,

με το φιλί σου εξαγνίζομαι.

το νάμα της ανάγκης μου,

προσφέρω.

στην αποβάθρα ερημιάς,

κάθε νύχτα,

λούζομαι την προσμονή σου.

και μικραίνει ο χρόνος

και βαθαίνει ο πόνος...

σκίζεται σαν χαρτί 

η επιδερμίδα μου,

που δεν νιώθει το χάδι

των ακροδακτύλων σου.

μην αφήνεις τον καημό,

να ασελγεί άλλο πάνω μου!