Μέτρησα ήλιους ατελείωτους
και έχασα αμέτρητα φεγγάρια.
σκιά σε δρόμο,
δεν μ΄ αντίκρισα ποτέ.
έλαμπα στο φως της μέρας
και άνθιζα μέσα από αγκαλιές
που παγίδες δεν είχαν.
ύφανα ήθος, με χρυσή κλωστή
και το έριξα σεντόνι απ΄ το μπαλκόνι μου,
το ξημέρωμα μιας μέρας που κλείδωσε τις υποσχέσεις.
σου δόθηκα ζωή, έτσι όπως σου άξιζε.
στον λαβύρινθο του χρόνου μου,
μέτρησα σαν απώλεια,
την επιθυμία...