Σάρκα μου,

αποτεφρωμένο κάρβουνο

που παραδίνεσαι.

ψήνω ψωμί της νοσταλγίας

και σε καρτερώ...

μην αφήσεις το χειμώνα

να μ΄ ακουμπήσει,

πριν το χάδι σου...