Μαγεύτηκα...
αποσπερίτης μακρινός,
στη χούφτα μου σαν δώρο.
μετρώ μονάχα τη χαρά,
τη τύφλωση ξεχνάω...
ξεχύθηκα μες τους αγρούς
σου έπλεξα στεφάνι.
δεν βάζω άνθη λεμονιάς
φοβάμαι τη ματιά σου...
το πλέκω με γαρύφαλλα
με βιόλες και γεράνια
και βάζω και στη μέση του
αγκάθι για εχθρούς μας.
σαν θα περνώ απ΄ τη πόρτα σου,
να το ΄χεις κρεμασμένο.
να σκέφτομαι σαν το κοιτώ
πως μ΄ έχεις στην καρδιά σου!!!
Αναστασία, δες την απάντηση στο δικό μου το μπλογκ
ΑπάντησηΔιαγραφή