Παγιδεύω την ονείρωξη του κορμιού σου.
ανίατος στο θάνατο του έρωτα,
γλιστράς από μουδιασμένα χέρια επιθυμίας
και ξεχνιέσαι σε εναλλακτικές αγαπημένες.
στα έγκατα της απόγνωσης με σέρνεις
και ντυμένη προστυχιά,
με βάζεις πάνω σε εικονοστάσι.
θα με ρίξει κάτω η ντροπή μου...
και τα χιλιάδες κομμάτια μου,
θα γίνουν πέτρες για τα δαχτυλίδια
των κάλπικων αρραβώνων σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου