Μ ένα καπίστρι στο λαιμό ακολουθείς,

ξυπόλητος στο σαλτσινο μου.

βάσανο ψυχής, απιθωμένος λόγος.

και το φιλί από χολή που πνίγηκε σε ξύδι...

και η πληγή, χωρίς αυτό

αιώνια θα μείνει...