Τραβώ το δρόμο της καρδιάς

που σχίζει στα δυο τη λιμνοθάλασσα.

αργά βήματα ,διαδρομή ατέλειωτη

και ανάσα από μυρωδιά αλατιού.

ποτίζω το μεδούλι σκιές που φοβίζουν,

ματιές που ελπίζουν

και κουβέντες που ανεμίζουν,

σημαίες δίχως πατρίδα.

γέρνει ο ήλιος και αγριεύει ο καιρός.

επιστροφή με την ...όπισθεν.

να μην πισωπλατίσω τον έρωτα.

εκεί στην Αγία Τριάδα...