Έχω μια μάσκα φτιαγμένη από δάκρυ.
κεντημένη σταυροβελονιά καημούς.
με φιόγκο από προδοσία
και κρόσσια από ξένες αγκαλιές.
έχω μια μάσκα, μαύρη σαν τη ψυχή σου,
με κόκκινο φινίρισμα, από αίμα μαχαιριάς.
θα την φορέσω απόψε και θα ξεχυθώ στους δρόμους!!!
Μάσκα, με κρόσσια πορφυρά,
ΑπάντησηΔιαγραφήμαύρη σαν καλιακούδα
φόρεσες, πώς το μπόρεσες,
για εκείνον τον Ιούδα.
Για εκείνον τον Καρνάβαλο
ντύθηκες καρναβάλι;
Για ένα ψεύτη κι αρνητή
είσαι σ’ αυτό το χάλι;
Απόψε οι Καρνάβαλοι
καίγονται όπως ξέρεις∙
είν’ ευκαιρία, το λοιπόν,
εσύ να του τη φέρεις.
Άναψε μια τρανή φωτιά
πιάσ’ τον απ’ την τραγιάσκα
αποκαλύψου αγέρωχα
πετώντας του τη μάσκα.
Και ρίξ’ τον μέσα στην πυρά
-κάψε τις αναμνήσεις-
στις στάχτες του να λυτρωθείς
κι απ’ την αρχή ν’ αρχίσεις.