Σκέψεις και μόνο σκέψεις...από το μέσα μου για το έξω του καθενός που ρίχνει την ματιά του εδώ...
Το αντίο σου σαν κρύσταλλο σπασμένης τζαμαρίας∙χαράξανε τη σκέψη μουθρύψαλα υποκρισίας.Και από εκείνη τη βραδιά παθαίνω διαλείψειςμα πάλι όταν συνέρχομαιμε κυνηγούν οι τύψεις.Τύψεις γιατί την άνοιξα την πόρτα της καρδιάς μουκαι μπήκα στ’ αδιέξοδοτης μαύρης μοναξιάς μου.
Το αντίο σου σαν κρύσταλλο
ΑπάντησηΔιαγραφήσπασμένης τζαμαρίας∙
χαράξανε τη σκέψη μου
θρύψαλα υποκρισίας.
Και από εκείνη τη βραδιά
παθαίνω διαλείψεις
μα πάλι όταν συνέρχομαι
με κυνηγούν οι τύψεις.
Τύψεις γιατί την άνοιξα
την πόρτα της καρδιάς μου
και μπήκα στ’ αδιέξοδο
της μαύρης μοναξιάς μου.