Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Οριστικό το παρελθόν.
κομμένο γυαλί από τζαμαρία βιτρίνας,
που χάραξε την σκέψη.
μόνο η τύψη έμεινε,
σαν πόρτα που οδηγεί σε αδιέξοδο!!!

1 σχόλιο:

  1. Το αντίο σου σαν κρύσταλλο
    σπασμένης τζαμαρίας∙
    χαράξανε τη σκέψη μου
    θρύψαλα υποκρισίας.

    Και από εκείνη τη βραδιά
    παθαίνω διαλείψεις
    μα πάλι όταν συνέρχομαι
    με κυνηγούν οι τύψεις.

    Τύψεις γιατί την άνοιξα
    την πόρτα της καρδιάς μου
    και μπήκα στ’ αδιέξοδο
    της μαύρης μοναξιάς μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή