Στο ψαροχώρι της καρτερικότητας,

άλλη μια μέρα, ζυγίζω μιζέρια.

η παγωνιά δεν με αγγίζει.

αδυνατεί από χρόνια, να μου ροδίσει τα μάγουλα.

δεν είμαι πια παιδί

κι αυτή καλά το ξέρει...

κι έτσι η ζωή πορεύεται,

μα ποιός... την εμπιστεύεται?