Ποτίζεις το είναι μου συνέχεια αβάσταχτη λαϊκή μουσική.

στριφογυρίζω ανάμεσα σε πρόστυχες εικόνες που δεν μου έδωσες

και ούζα που δεν με μέθυσαν.

τα λόγια σου, δεκαοχτάχρονοι φαντάροι, που παρουσιάστηκαν για λίγες μέρες

στο στρατόπεδο της καρδιάς μου, και έπειτα κρύφτηκαν σε άλλη αγκαλιά.

κι εγώ, χαμάλης της αγάπης,κάθε μέρα καθαρίζω το πατάκι της εξώπορτας,

να μην πατήσεις σε λασπόνερα όταν γυρίσεις...