Απόσπασμα ζωής

Νυχτερινή παράσταση ανθρωπιάς μέσα σε σκοτεινά και έρημα σοκάκια.

τι να σου πρωτοθυμηθώ,πες μου τι να σου γράψω...

είμαι τόσο κενή σαν απόλαυση που δεν ήρθε ποτέ σε έρωτα χάδι.

είμαι περίπολος και βάρδια σε εργοτάξιο ερειπωμένο.

είμαι εκεί όπου κανένας άλλος δεν μπορεί να επιβιώσει και ανασαίνω όλα τα απόβλητα της χαμένης οδού.

είμαι ανάσα σε στόμα ετοιμοθάνατου,ένα πουλί σε κλουβί ορθάνοιχτο,που δεν έχει φτερά να πετάξει.

είμαι σημάδι έρωτα σε σώμα νεκρό,άνθρωπος δίχως καρδιά.

ω,ναι! σου μοιάζω! εσένα που γελάς και σκορπίζεσαι σε ανούσιες συγκινήσεις ενός λεπτού,σου μοιάζω δράκε των σωθικών μου και κλέφτη της ερημιάς μου.

είμαι νυχτερινή διαδρομή σε δρόμους ματαιοδοξίας,πλημμυρισμένους από μπόχα χαλασμένων συνειδήσεων.

είμαι ο ήλιος στα κλειστά παράθυρα...

και το φεγγάρι στη βάρκα του καημού που σεργιανίζει στη θάλασσα της υποκρισίας σου.

είμαι εγώ,γέννημα θρέμμα της φαντασίας του κάθε αρρωστημένου μυαλού...