Η ανύψωση του χεριού σου, έρωτας

διάφανο άγγιγμα, πενταπόσταγμα αγάπης...

Σαν το γκιώνη σε φωνάζω τις νύχτες...

ξεριζώνω τη καρδιά

 και τη στέλνω με τα νυχτοπούλια στη πόρτα σου

δεν την βλέπεις...

συλλαβίζεις με μια νυχτερίδα, άλλα λόγια από τα δικά μου...

Σφράγισαν οι πεθυμιές μου, σε κουκούλι ευλάβειας...

και γείραν ν αποκοιμηθούν...

όχι μην έρχεσαι...απόκαμαν να σε προσμένουν...

Σε μυστική συνένωση τα λέμε...

σιμώνουν οι πόθοι, μας πνίγουν...

ρωτάω τη χαραυγή,θα σε φέρει?

Έχω ανεβασμένα τα πόδια στο κεφάλι

και παλεύω με τα χέρια να κυκλώσω τη στιγμή...