Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Δευτέρα, μέρα γέννησης.
αντάρα στη ματιά κάθε ξημέρωμα.
σφίγγει το κουκούλι της μοναξιάς,
γύρω από την αύρα μου.
φθινόπωρο και ατμόσφαιρα βαριά, σαν τα όνειρά μου.
έχω κρατημένο ένα τζιτζίκι, 
ενθύμιο καλοκαιριού,
σε κουτί μαγισσών με κόκκινο βελούδο.
έχω ανάγκη να πονάω τα αυτιά μου, 
όταν στερεύουν απ' τη μουσική...

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Βαρυποινίτης ο έρωτας μου
και εσύ στρατιώτης πειθαρχημένος
που γρήγορα έγινε
εγκληματίας του πάθους, ισοβίτης!
Η απεραντοσύνη της θάλασσας, μοιάζει με την απεραντοσύνη της τρέλας μου.
και οι δυο ανταμώνονται και χαιρετιούνται.
η πρώτη, χωρίς μνήμη και η δεύτερη, με μνήμη κακιά.
απόηχος ενός γέλιου μεσημέρι Κυριακής.
ανάμεσα σε ήρωες και στοιχειά.
δανεικη Ζωή γεμάτη πίκρα.
ζητιάνος εραστής σε λαϊκά καφενεία,
με κορεσμένους ξεφτίλα ανθρώπους.
ένα φιλί απαλό, σε λαιμό ενός σώματος ,που γυρεύει ν' αγαπηθεί.
όχι από πολλούς ,μα από τον έναν.
τελετουργία εξευμενισμού της τρέλας.


Θύμηση

Η ανάσα μακρινό φτερούγισμα μιας αδυσώπητης φυγής.
φωτισμένη γρίλια η καρδιά ,ψάχνει για τον προορισμό της.
το κρυφοκοίταγμα της ενοχής και κομμένες συλλαβές σε λέξεις
που θυμίζουν ντοπιολαλιά, κρύβουν απειλητικούς εαυτούς.
λούστηκα σε παγωμένο ιδρώτα κοιτάζοντάς σε
πολύτιμο το ψέμα τούτη τη στιγμή
απειλούμαι συνεχώς...
κι αυτή η φλέβα στο λαιμό, όλο φουσκώνει...


Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Τουρλίδα

Ανάμεσα σε ανάποδα πολύχρωμα καλάθια με μισοσβησμένες λάμπες,
καλάμια που ντύνουν πρόχειρα δοκάρια,
συρφετό από μύγες που εξαντλήθηκαν ψυχολογικά,
απ' την ανωμαλία του καιρού και της φύσης,
σ' ένα τραπέζι με τρεις καημούς, 
ατενίζω άδειες ψαρόβαρκες,
που καρτερικά περιμένουν να μπουν στη θέση τους τα κουπιά για το ταξίδι της επιβίωσης.
αρρωσταίνω...
από το ούζο, την ατμόσφαιρα, τα λόγια της ανάγκης και το βλέμμα που δεν ανταμώνεται.
όλα νεκρά!
και η Ζωή, να περνά από δίπλα, 
ντυμένη στα κόκκινα λαμέ, 
θορυβώντας και γεμίζοντας απέχθεια
εγκεφάλους που ήδη έχουν περάσει απέναντι!!!
Ναυαγισμένες ελπίδες,
δεμένες σε πρόχειρες προκυμαίες
αργοπεθαίνουν 
περιμένοντας τον ελπιδοφόρο κυνηγό
της θαλάσσιας Ζωής.
κι αυτός ...όλο αργεί...
κι αυτές ...όλο ρημάζουνε...

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

Λατομείο

Απ' το λατομείο της Ζωής μου, εξόρυξα πέτρα να χτίσω το αύριο,
στα λίγα τετραγωνικά γαλήνης που μου δόθηκαν.
δεν έκανα τίποτε σημαντικό έως τώρα.
η ύπαρξή μου ενοχλούσε το σύμπαν.
βράχος που χτυπιόμουν από παντού, πορεία τραβούσα.
πέτρα παντού, μέσα μου, γύρω μου, πάνω μου.
σπάω κάθε μέρα μικρά κομμάτια  και τα κολλάω εκεί...
γκρεμίζω εμένα, χτίζω για μένα!
δεν χρειάστηκε θυσία για τα θεμέλια.
είναι το μόνο οικοδόμημα που φόβο δεν έχει!

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Σε κομματιασμένους καθρέφτες, καθρεφτίζομαι.
σπάω το είδωλό μου σε πολλά κομμάτια
και κοιτάζοντάς τα ,μοιράζω τις ενοχές μου.
περιπλανιέμαι σε ψεύτικες εικόνες κλεμμένης ευτυχίας από σακατεμένες ψυχές.
υποφέρω...
και δεν έχω φωνή να σου μιλήσω...
σπάσαν οι χορδές μου όλες την στιγμή που σου φώναζα ΄΄διώξε με΄΄

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Αλλεπάλληλες άδειες νύχτες...
επινόηση θανάτου, χωρίς εξαγορά.
καθορισμένες νοσταλγίες και φανταστικές συναντήσεις.
αθέμιτη χαρά αυταπάτης, σε τελεσίδικες αποφάσεις.
τραγούδια και καημοί
καημοί και λυγμοί
ξένες αγκαλιές, ξένα χέρια, ξένη αγάπη
αρρωστημένη θύμηση ούζου μεσολογγίτικου, σε κάποιο λιόγερμα
δεν θυμάσαι τ' όνομά μου.
όμως θυμάσαι το βλέμμα μου...
κι αυτό μου φτάνει!

Αγάπησα εσένα...μαζί τον φόβο.
και έτσι πορεύομαι,
πότε καλπάζοντας 
και πότε αγκομαχώντας...
στην δασώδη, απόκρημνη,
περιοχή της καρδιάς σου!!

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Ποτίζω κύτταρα νεκρά, με αλκοόλ και πόνο.

βραδιάζω ξημερώνομαι, πάνω σε λέξεις μυστικές, που δεν ειπώθηκαν ποτέ.

μαχαίρια οι στίχοι, πληγή που δεν αιμορραγεί, ανοίγουν

ενθύμιο οι κλήσεις και εκείνο το ΄΄μίλα μου΄΄

βουλιάζω... μέσα στην αξιοπρέπεια του χωρισμού!


Πλούτισε τις μέρες σου και κράτα μια στιγμή για το γέλιο μου.
βάθυνε τις νύχτες σου και άσε ένα λεπτό για το χάδι μου.
άγγελοι οι θάνατοι, ξένες πόρτες χτυπάνε.
θα 'ρθουν κι από εδώ...μα εμείς θα λείπουμε!
Καβάλα στο άλογο της αιωνιότητας, θα καλπάζουμε,
οδηγούμενοι από 
το άστρο της αγάπης μας!

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Δεν σου ζητώ

Εγώ μπορεί να δακρύζω στο τραγούδι για τον Μάρκο Μπότσαρη.
δεν σου ζητώ να δακρύσεις.
εγώ μπορεί να γελάω με κάποια ατάκα του Αθηνόδωρου Προύσαλη.
δεν σου ζητώ να γελάσεις.
εγώ μπορεί να πονέσω με την ερημιά του φάρου.
δεν σου ζητώ να πονέσεις.
εγώ μπορεί να ευτυχήσω με το άκουσμα ενος ζειμπέκικου
δεν σου ζητώ να ευτυχήσεις.
εγώ μπορεί να δυστυχήσω με την ανάγνωση ενός ποιήματος του Λάσκαρη.
δεν σου ζητώ να δυστυχήσεις.
εγώ μπορεί να ζω την ματαιότητα.
δεν σου ζητώ να την ζήσεις.
εγώ μπορώ να ερωτευτώ ένα σου άγγιγμα.
δεν σου ζητώ να κάνεις το ίδιο.
έχω όμως την απαίτηση να δεχτείς αυτό που είμαι!!!


Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Δεν έχω γεννηθεί ακόμη.
ωάριο, που δεν ζητά γονιμοποίηση, πλανιέμαι
σ' ένα υπογάστριο, χωρίς αιδώ.
απειλή ο έρωτάς σου... και αμύνομαι.
άντε στο διάολο, εσύ και το σπέρμα σου!
Γέμισα τα χέρια μου επιθυμίες... και έψαξα να σε βρω.
Πρώτη στάση, η φυλακή... και βρήκα την ψυχή σου
Δεύτερη στάση, το μοναστήρι... και αντάμωσα τα όνειρα σου
Τρίτη στάση, το στρατόπεδο... και είδα τις ελπίδες σου
Τέταρτη στάση, ερημονήσι... και αντίκρισα την καρδιά σου
Πέμπτη στάση, το τρελάδικο... και γεύτηκα τον ερωτά σου!
Ο αέρας μυρίζει εγκατάλειψη...
δηλητήρια γύρω μου, δηλητήρια μέσα μου
αντιδρώ με σιωπή.
συμφωνημένη προδοσία αναμένεται!

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Οδυνηρά συναισθήματα,σαν εσώρουχα λερωμένα με αίμα Παρθενίας...
ζω και εκδικούμαι την ηδονή της λατρείας, που με γεμίζεις συνέχεια.
διεστραμμένος κίναιδος, μίασμα της Ζωής,
ρίζωσες μέσα μου.
το χειρουργικό νυστέρι του μίσους μου δεν σε αφαιρεί.
καταργώ ταυτότητα και λογική και αφήνομαι.
θάψε με εκεί που ξέρεις...

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Παράνομα τραγούδια την ερημιά ξορκίζουν
και η πίκρα ξεχειλίζει  σ΄ ένα ποτήρι άδειο.
όλο τελειώνει ο καημός
μα δεν τελειώνει ο πόνος.
πάλιωσε η αγάπη σου και δεν την θέλω άλλο...
χαλίκι που γατζώθηκε στα δάχτυλα μου μέσα
και κάθε βήμα με πονά, στο κρύο σου δρομάκι.
δεν θέλω να μου χαριστείς,
μην κλάψεις, μην γελάσεις
μα, κοίτα την αστροφεγγιά και βρες το μυστικό μου.
είσαι μακριά, πολύ μακριά
μα μέσα στη καρδιά μου...
είσαι κοντά, πολύ κοντά
μα έξω απ' τη ζωή μου...

Δεν

Δεν έκλεισα την πόρτα φεύγοντας...
δεν ήχησε τ΄ αντίο.
βλέμμα με δάκρυ δεν υπήρξε
ούτε βρισιά είχε ειπωθεί.
πίκρα δεν θόλωσε τη σκέψη
ούτε το ρίγος το κορμί
ένα παράπονο πλανιόταν
γιατί δεν έχω αγαπηθεί...
δεν έχω φύγει το λοιπόν
είμαι εδώ κι ας είσαι απών!!!




Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Περίπατος τα ξημερώματα στα στενοσόκακα της καρδιάς σου.
ανάβω το τσιγάρο, στου φεγγαριού τη φλόγα
και καίγοντας το, καίω την θύμηση...
δεν σ' ορίζω τις νύχτες
και περιπλανιέμαι...
ανάμεσα σε συντρίμμια θανάτου...
γεμίζω υποσχέσεις από πεφταστέρια...
και υπάρχω...

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Μπαλώνω τις πληγές που μου άνοιξες.
πονάω τον πόνο και αντέχουμε και οι δύο.
βελόνι της αγάπης σου ζήτησα να φέρεις.
με φίλησες στο μέτωπο
και μου 'δώσες
την σακοράφα της προδοσίας σου!!!
Πισώπλατη μαχαιριά
δεν θα σου δώσω...
θέλω να βλέπεις,
την περιφρόνηση στο βλέμμα μου,
όταν θα σου καρφώνω βαθιά...
το μαχαίρι στα σπλάχνα σου...
Απ΄ το νταμάρι της καρδιάς, 
πήρα υλικό την νύχτα.
η έκρηξη δεν σ΄ ένοιαξε,
περίμενες το θαύμα.
όμως εγώ σε γέλασα, 
σου έκλεψα αγάπη...
και τώρα την μοσχοπουλώ,
στου γιουσουρούμ τους πάγκους!

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Φύγε

Μπουσούλησα στο όνειρο και βρήκα μια σου σκέψη.
σαν από καθαρό γυαλί που άλλοι σου βρομίσαν...
δεν ήταν όμως τωρινή,δεν άνηκε σε παρελθόν
ούτε μετρούσε μέλλον...
ήταν σαν μια αποβολή σε μήτρα ακροπιασμένη...
που ολοκλήρωση ζητά σε σώμα δίχως αίμα.
δεν συγχωρώ τα σφάλματα, δεν ξέρω να πεθαίνω..
είπες, θα μάθω κάποτε, όμως αυτό αργεί...
δεν κάνω εγώ για ήρωας, φύγε πριν να πονέσεις
και πάρε και την σκέψη σου,μπορεί να ματωθεί...
συγύρισα το μέσα μου,πετώ κάθε σου χνούδι
ρακοσυλλέκτη δεν ζητώ,
μ΄ απορριμματοφόρο...
Με ζητάς σαν  χαρμάνης νικοτίνης.
ετοιμάζεσαι πυρετωδώς για το νεκρό  μου χάδι.
εξόρισες απ΄ το μυαλό παλιές αιτίες
και φόρεσες καινούργια παπούτσια ,
να πατήσεις στο ναρκοπέδιο μου.
σάλτσινο η Ελπίδα και θα βουλιάξεις.
έραψα την παρθενιά μου με πετονιά
χτίζω στα ερείπια που μ' άφησες!

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Η αλλαγή του βλεμματός σου με φοβίζει...
μας πήρε σβάρνα ο καιρός...
κουράστηκε η αγάπη σου να αντέχει.
δεν σ΄ αδικώ...μα σου το λέω...
έφτασα στην στάση της μελαγχολίας
και ο οδηγός μου κάνει σήμα να κατέβω...
Χρηματίζοντας
χρωματίζοντας
αρωματίζοντας
η πίκρα δεν περνάει...

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Ποτίζεις το είναι μου συνέχεια αβάσταχτη λαϊκή μουσική.
στριφογυρίζω ανάμεσα σε πρόστυχες εικόνες που δεν μου έδωσες
και ούζα που δεν με μέθυσαν.
τα λόγια σου, δεκαοχτάχρονοι φαντάροι, που παρουσιάστηκαν για λίγες μέρες
στο στρατόπεδο της καρδιάς μου, και έπειτα κρύφτηκαν σε άλλη αγκαλιά.
κι εγώ, χαμάλης της αγάπης,κάθε μέρα καθαρίζω το πατάκι της εξώπορτας,
να μην πατήσεις σε λασπόνερα όταν γυρίσεις...


Φιλτράρησες το ψέμα σου και το 'ντύσες αλήθεια.
μάτια δεν είχες να κοιτάξεις...
εύκολο σου φάνηκε και το σέρβιρες, σε πιατέλα γεμάτη εδέσματα αδυναμίας.
πούλησες μισοτιμής τον λερωμένο απ' το αίμα όρκο σου
και τίναξες απ' τους ώμους το φορτίο της Σταύρωσης.
σου έδωσα μαχαίρι να με βγάλεις απ' το χώμα μου
και εσύ μ' αποκεφάλισες...
τώρα, με θάβεις, σ' ένα τάφο ύπουλης μουσικής!!!

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Απόγευμα

Αυτή η ιδιαίτερη μυρωδιά του βούρκου,ερεθίζει τα ρουθούνια μου...
τα μελαγχολικά απογεύματα, που η πίκρα δεν χωράει πουθενά.
δυτικά, σ αυτή τη λωρίδα πίσσας που βίασε την θάλασσα, αποξηραινοντάς την, με τα χέρια μπλεγμένα πίσω  στην μέση, χαράζω με την σκιά μου, βήματα απόγνωσης...
κουβεντιάζοντας με την αγριάδα που ξεπροβάλλει, αυθαίρετα στην άκρη, μαρτυρώντας ότι κάτω υπάρχει ακόμη Ζωή...
ο ήλιος χαμηλώνει...και ετοιμάζεται για την θεαματική βουτιά του, στα ήρεμα νερά της λιμνοθάλασσας.
διακρίνω Ζωή και εδώ να ξεπηδά...
παντού Ζωή γύρω μου...
μέσα μου δεν υπάρχει...
Το αντριλίκι σου σκορπάς,
σαν χαρτζιλίκι Κυριακής,
σε πόρνη σπιτωμένη.
ούτε που νοιάζεσαι...μονάχα βιάζεσαι...
και ξεπουλάς με την οκά,
συνείδηση και μπέσα,
σαν σε φαντάρος,
  που κοιμάται, σε σκοπιά 2-4
σ' ένα φυλάκιο στα σύνορα...

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Με μια απόφαση γενναία,
θρυμμάτισα το εγώ μου.
έγιναν πολλά ΄΄εγώ΄΄
να 'χεις να διαλέγεις παιχνίδια,
για τις κούφιες ώρες σου.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Βρέχει...
μουσκεύει το είναι μου.
θέλω να ποτίσει υγρασία το κορμί μου,
να σαπίσει κάθε μου κύτταρο,
να αναδίδω μούχλα και αποσύνθεση...
να μην θες να μπαίνεις μέσα μου.

'Ονειρο

Το λαβωμένο μου όνειρο ξεψυχά.
κρατώντας το αγαπημένο σου χέρι ακουμπώ την ματιά μου...
είναι όλο μια πληγή...
τα συμπλέγματα του νου στενεύουν τα περάσματα,
πόσο μακριά μπορεί να είναι μια ανάσα?
φοβάμαι την περιφρόνηση και χαμηλώνω το βλέμμα.
θα θυσιάσω την θυσία, άκου με!
απόψε θ' αφαιρέσω την μνήμη!

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Πικρά κεράσια

Έσταξε  η μήτρα την ανάσα κι ήταν γιορτή των κερασιών,
όλο χυμούς και γλύκα.
τα μάτια ανάμνηση δεν έχουν...
όμως οι ημερομηνίες, μαρτυρούν αυτή την γέννηση.
έκτοτε, η Ζωή στιφή, σαν πικροκέρασο στο στόμα...
και μ' ένα ουρανίσκο ν' αντιστέκεται.
κόκκινα πικρά κεράσια...
κι εγώ το θαύμα της Ζωής...σε στιγμή που δεν διάλεξα.
κρατώ την πίκρα και το κόκκινο.
κόκκινο σαν αίμα.
είναι αίμα, στάζουν αίμα, πόσο αίμα...
βάψανε την ύπαρξή μου!

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Τραυματισμένα δάχτυλα αφήνουν αίμα στο χάδι τους.
κρύβονται πίσω απ' τη πλάτη,
μη τρομάξουν τον ίσκιο σου.
δεν μεγάλωσες ποτέ και δεν το αντέχω.
αντίδωρο εκκλησίας το κάλεσμα,
στην χαραμάδα του κορμιού σου.
τόσος πόνος γύρω, που να σταθώ?
διψάω για γαλήνη... 
και εσύ μου την δίνεις,
  βρέχοντας τα χείλη μου, με το βαμβάκι,
σαν σε άρρωστο βαριά...

Φθινόπωρο

Το φθινόπωρο με πολεμά...
ρίχνει συνέχεια τα φύλλα της καρδιάς μου σε λασπωμένους δρόμους.
μισή νύχτα σιωπή...μισή νύχτα κραυγή.
βγάζω τα μάτια μου να μη βλέπω...
τ' ακουμπώ στο άδειο σου μαξιλάρι...
στέλνω το φως μου στο σκοτάδι σου.
πάρτα να μην σκοντάφτει η σκέψη σου στις ζήλιας τα τερτίπια.
εγώ δεν τα χρειάζομαι.
στο καθρέφτη μου ειναι πάντα Κυριακή!

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Μετά το τέλος

Δεν σε γνώρισα...
ήλιος που ξοδεύτηκες γρήγορα.
κέρινα φτερά που πέταγμα δεν σου έδωσαν,φορούσες.
μαγική εικόνα για μάτια δίχως φως, η αλήθεια σου.
έρωτας πεταλούδας σε λουλούδι πόνου η Ζωή σου.
έκοψες το Ε από το όνομά σου,εξορίζοντας την Ελευθερία που προσδιόριζε...
κράτησες για ταυτότητα το Λαβύρινθος Ερέβους Νύμφης Αιχμάλωτης και πορεύτηκες φωλιάζοντας μέσα σου το τέρας που σου κατασπάραξε τα σωθικά...
αναντίρρητα...
είχες μάθει να δίνεις σε όλους την αγάπη σου απλόχερα και ανιδιοτελή...
πως θα γινόταν να την αρνηθείς σε εκείνο?
δεν σε γνώρισα...μα σ' ήξερα καλά !!!

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Γύρω από τον πόνο διαγράφω μεθυσμένα οχτάρια.
φευγαλέα τον αγγίζω, σαν χάδι δειλού εραστή στη μέσα πλευρά της παλάμης.
δεν ξεφεύγω από το κύκλο μου.
μένω και υπερασπίζομαι το δικαίωμα της ύπαρξής μου.
εναντιώνομαι στο νεύμα του γεννήτορά μου...
δεν είμαι έτοιμη...όχι, ακόμη!
δεν θέλω να συναντήσω τον παράδεισο
μπολιάστηκα με την κόλαση και θα μου λείψει...

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Σ' αυλακωμένους ουρανούς βουλιάζει το όνειρο.
και η πικραμένη καρδερίνα σφαλίζει το τραγούδι...
μη μου μιλάς για αυτά που θα ΄ρθουν.
μίλα μου μόνο για αυτά που ζούμε...
φάρος, που δεν σημαδεύει στεριά,  ο έρωτάς μας...

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Ένιψα το πρόσωπό μου με καλοσύνη
και ήρθα στην πόρτα σου.
δεν με κοίταξες!
το βλέμμα σου, κλωνάρι ελιάς, έγειρε στο χώμα...

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Τα χάδια σου,
μουτζουρωμένοι αριθμοί
σε τεφτέρι συνοικιακού μπακάλικου.
κι εγώ,
όλο να ψωνίζω βερεσέ...

Στέκι

Πόση μοναξιά χωράει σε 25 τετραγωνικά?
η μπύρα είναι παγωμένη σε μια απέλπιδα προσπάθεια 
να κρατήσει δεμένο χειροπόδαρα το καλοκαίρι που δήλωσε παραίτηση...
ανακατεμένα συναισθήματα,
αποτυπώνονται σε μισοάδεια  κρασοπότηρα φθήνιας
και σε πιατελάκια  κινέζικης πορσελάνης.
ανάμεσα σε καθαρούς ανθρώπους που επιλέγουν ένα βρόμικο στέκι
για να περάσουν την ώρα τους.
ειρωνεία στην ανάπαυλα του Σαββάτου
ο οικοδόμος Αλβανός στο γωνιακό τραπέζι
που με σπασμένα ελληνικά παραγγέλνει ούζο μεσολογγίτικο...